ψευδοκλητεία
ψευδοκλητ-εία, ἡ,(κλητεύω)
A). the offence of falsely subscribing one's name as witness to a summons (κλητήρ), γραφὴ ψευδοκλητείας a prosecution for such false subscription, 53.17 , Ath. 59.3 ; βαδίζειν ἐπί τινα τῆς ψευδοκλητείας 53.15 ; ψευδοκλητείας τρὶς ὀφλεῖν 1.74 .—This is the form found in l.c. (Pap.), in the best codd. of and in 8.40 , 44 ; ψευδοκλητία is found in codd. of and as v. l. in ; ψευδοκλησία in (with vv.ll. -κλητία, -κληστία, -κλησις),