φθόϊς
φθόϊς, ϊος, ὁ: acc. sg. φθόϊν (φθόϊγ καὶ ἐρμητήν) GDIiv p.883 (Erythrae, iv B. C.); nom. et acc. pl.
A). φθόεις Mul. 1.104 , (written 11.489d φθόϊς in ); Att. acc. pl. 2.292f φθοῖς Pl. 677 ; dat. φθοῖσι ; Dor. and poet. acc. pl. 373 φθόϊας SIG 1025.31 , 38 (Cos, iv/iii B. C.), Fr. 337 :—also Att. φθοΐς, ΐδος, acc. φθοΐδα AP 6.258 (Adaeus); nom. pl. φθοΐδες or φθοῖδες IG 12.301.103 , 109 , 116 :— a kind of cake, l.c., GDIl. c., SIG l. c., Chrysipp.Tyan. ap. , 14.647d Abst. 2.7 : Lat. abl. pl. pthoibus CIL 6.32323.140 , 145 (Rome, i B. C.); nom. fthois = uuum (i.e. libum), Gloss.
2). Medic., pastille, used for fumigation, l.c.
3). bar of precious metal, χρυσίου Σκαπτησυλικοῦ IGl. c., cf. 22.1443.20 , al.; but φ. χρυσίου gold-dust,
II). a kind of cup, prob. the same as φιάλη ὀμφαλωτή, l. c., cf. ; 11.502b φθόεις κυκλοτερεῖς ib. 489d .