A). ἔφθῐνον Hdt. 3.29 , Pl. Ti. 77a : fut. and aor. φθ(ἐ and ἔφθῐσα (v. infr. 11 ): pf. ἔφθῐκα v. l. in Dsc. Praef. 6 (cf. φθινάω),(ἀπ-) Them. Or. 28.341d :— Med. and Pass. (in same sense), fut. φθίσομαι (leg. φθείσομαι, in view of φθείσω, v. infr. 11 ) Il. 11.821 (φθειται PGen. (ii B. C.)), 19.329 , 24.86 (v.l.), Od. 13.384 : aor. 1 φθίσασθαι (ἀπο-) Q.S. 14.545 : 3 pl. aor. Pass. ἔφθῐθεν, v. ἀποφθίνω : aor. 2 ἐφθίμην, ἔφθῐσο A. Th. 971 (lyr.); ἔφθῐτο Il. 18.100 , Thgn. 1141 (nisi leg. ἔφθιται), A. Eu. 458 , S. OT 962 , E. Alc. 414 (lyr.); 3 pl. ἐφθίατο Il. 1.251 ; imper. 3 sg. φθίσθω (ἀπο-) 8.429 ; Ep. subj. φθίεται 20.173 , φθιόμεσθα 14.87 ; opt. φθίμην (ἀπο-) Od. 10.51 , φθῖτο (φθῖτ’) 11.330 (the v.l. φθεῖτ’ is incorrect); inf. φθίσθαι Il. 9.246 , 13.667 , Od. 14.117 , 15.354 ,(κατα-) 2.183 (always with incorrect v. l. φθεῖσθαι); part. φθίμενος, v. infr. 1.2 : rare in pf., ἔφθιται Od. 20.340 , 3 pl. ἐξ-έφθινται A. Pers. 679 (lyr.).[ Hom. has ῑ in φθίῃς (infr. 1.2 ), ῐ in ἔφθιεν (infr.), φθιόμεσθα, φθίεται: ῑ always in fut. and aor. φθίσω, φθίσομαι, ἔφθισα (sed v. infr. 11 ), cf. φθῑσήνωρ, φθῑσίμβροτος (qq. v.): ῐ always in aor. and pf. Pass. (v. supr.), exc. in opt. (v. supr.):— Hom. also uses ῑ in φθίνω (prob. fr. Φθῐ-νvω, cf. φθίνυθω) whereas ῐ always in φθῐνω in Pi. and Trag., who use ῐ even in ἔφθισα, v. infr. 11 .] (Cf. ψίνω, ψινάς, ψίσις: φθῐ- and ψῐ- correspond to Skt. k[snull ]i-, pres. k[snull ]iṇā´ti, k[snull ]iṇóti, 'he destroys', Pass. K[snull ][imacracute]yante 'they perish', ák[snull ]itas ( = ἄφθιτος ) 'imperishable', fut. stem k[snull ]e[snull ]ya- ( = φθεισο- ), aor. stem k[snull ]e[snull ]- (= φθεις-).)

I). decay, wane, of Time, πρίν κεν νὺξ φθῖτο (opt. aor.) first would the night be come to an end, Od. 11.330 : τῆς νῦν φθιμένης νυκτός S. Aj. 141 (anap.); in this sense mostly in pres. φθίνω, φθίνουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα they wane or pass away, Od. 11.183 , etc.; μηδέ τοι αἰὼν φθινέτω let not thy life be wasted, 5.161 : esp.

b). of the moon, wane, [ σελήνη] αὐξανομένη καὶ φθίνουσα Arist. Cael. 291b20 ; hence, in monthly reckoning, μηνῶν φθινόντων in the moon's wane, i.e. towards the month's end, 10.470 , etc.; later, μὴν φθίνων, the last decad, IG 12.298.17 , 328.13 , Th. 5.54 , etc.; opp. ἱστάμενος ( ἵστημι B. 111.4 ), μεσῶν, but in Hom., the second half of the month (τοῦ μὲν φθίνοντος μηνός, τοῦ δ’ ἱσταμένοιο), Od. 14.162 , 19.307 .

c). of the stars, decline, set, A. Ag. 7 (prob. interpol.).

2). of persons, waste away, pine, perish, ὥς κε δόλῳ φθίῃς Od. 2.368 (perh. aor. subj. with ῑ metri grat.); ἤτοι ὁ τῆς ἀχέων φρένας ἔφθιεν was wasting away in mind, Il. 18.446 (perh. trans., causing his heart to pine; prob. impf., but possibly aor.); φθίνει καὶ μαραίνεται νόσῳ E. Alc. 203 ; ἐκ φόνων S. Tr. 558 ; οἱ φθίνοντες consumptive people, Hp. Aph. 3.10 , cf. Epid. 1.24 .

b). of life, strength, etc., οὐ φθίνει ἀρετά Pi. P. 1.94 ; φθίνει μὲν ἰσχὺς γῆς φ. δὲ σώματος S. OC 610 , cf. OT 665 (lyr.); ὕβρις .. ἀνθεῖ τε καὶ πάλιν φ. Id. Fr. 786 ; ἥβην τὴν μὲν ἕρπουσαν πρόσω, τὴν δὲ φθίνουσαν Id. Tr. 548 ; τοῖς μὲν αὔξεται βίος, τῶν δὲ φθίνει E. Fr. 415.5 , cf. Pl. Phd. 71b , Ti. 81b , etc.; c. dat. modi, πόλις φθίνουσα μὲν κάλυξιν .. , φθίνουσα δ’ ἀγέλαις S. OT 25 ; of things, fade away, disappear, ἐδεστὸν ἐξ αὑτοῦ φ. καὶ ψῇ Id. Tr. 677 ; τὸ σῶμα φθίνει Hp. Loc.Hom. 24 ; metaph., φθίνοντα Ααΐου θέσφατα S. OT 906 (lyr.), cf. Ant. 1013 :— Pass., αὐτὸς φθίεται Il. 20.173 , cf. 14.87 ; more freq. in fut. and aor., ἤδη φθ<ε> 11.821 , cf. 19.329 , Od. 13.384 ; τηλόθι πάτρης ἔφθιτο Il. 18.100 ; δύο γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων ἐφθίατο 1.251 ; νούσῳ ὑπ’ ἀργαλέῃ φθίσθαι 13.667 ; νόσοις ὁ τλήμων ἔφθιτο S. OT 962 ; πρὸς φίλου ἔφθισο wast slain by .. , A. Th. 971 (lyr.), cf. E. Med. 1414 (anap.): freq. in part. φθίμενος, slain, dead, Od. 11.558 , al.; χερσὶν ὑπ’ Ἀργείων φθίμενος Il. 8.359 ; ἐν πολέμῳ φθίμενον IG 12 . 976 ; φθίμενοι the dead, φθιμένοισι μετείην Od. 24.436 ; πενθήσει βασιλῆ φ. Orac. ap. Hdt. 7.220 , cf. Euph. 21 ; φθιμένων ζῳῶν τε φωτῶν Pi. I. 4(3).10(28) , cf. B. 5.83 ; φθιμένοισιν A. Th. 732 (lyr.); φθίμενος S. Tr. 1161 , cf. Ant. 836 (anap.); μηδέτιν’ εἰπεῖν .. φθιμένων E. Hec. 137 (anap.): less freq. c. Art. (cf. φθιτός) , τὸν φθίμενον A. Th. 336 (lyr., codd.); τῶν φ. Id. Ag. 1023 (lyr.); τῶν πρότερον φ. Id. Ch. 403 (anap.); φ. δέμας, σῶμα, mortal, IG 9(1).882.9 , 12 (Corc.); Φθιμένη Perishing, personified as a goddess, Φυσώ τε Φ. τε Emp. 123.1 : rare in Prose, τοῖς φθιμένοις X. Cyr. 8.7.18 .

II). Causal, in fut. φθ(ἐ aor. 1 ἔφθ(ἐ (usu. written φθίσω, ἔφθισα in codd., but correctly φθεισαν ( Od. 20.67 ) in PHib. 1.23 (iii B. C.), φθείσει ( Il. 6.407 ) in cod. A and Et.Gen.cod.B (Miller Mélanges 300 )), cause to decay or pine away, consume, destroy, φθ(ἐίσει σε τὸ σὸν μένος Il. 6.407 ; τὸν Πάτροκλος ἔμελλε φθ(ἐ 16.461 , cf. 22.61 ; οἳ μεμάασιν Ὀδυσσῆος φθ(ἐῖσαι γόνον Od. 4.741 ; ἵνα φθ(ἐίσωμεν ἑλόντες αὐτόν 16.369 ; τόν ῥ) ἔθελον φθ(ἐ ib. 428 ; τοκῆας .. φθ(ἐῖσαν θεοί 20.67 : rare in Trag. (only lyr., and in the form ἔφθῐσα) , Μοίρας φθίσας A. Eu. 173 ; τὸν .. ὑπὸ σῷ φθίσον κεραυνῷ S. OT 202 ; φυτὸν ἥμερον μήτε φθίνειν μήτε σίνεσθαι Pythag. ap. D.L. 8.23 ; νῦν σε μοῖρα .. φθίνει, φθίνει dub. in S. El. 1414 (lyr., fort. σοι).