A). φθερῶ X. HG 7.2.11 ,(δια-) A. Ag. 1266 , etc.; Ion. φθερέω (δια-) Hdt. 5.51 ; Ep. φθέρσω (δια-) Il. 13.625 : aor. 1 ἔφθειρα A. Pers. 244 (troch.), X. HG 7.2.4 ; poet. ἔφθερσα Lyc. 1402 ; Arc. 3 sg. opt.(?) φθέραι IG 5(2).6.8 (Tegea, iv B. C.): pf. ἔφθαρκα Din. 1.64 ,(δι-) E. Med. 226 ; Arc. part. ἐφθορκώς IG 5(2).6.10 (Tegea, iv B. C.):— Med., fut. φθεροῦμαι (in pass. sense) S. OT 272 , E. Andr. 708 , Th. 7.48 ; Ion. φθερέομαι (δια-) Hdt. 8.108 ( v.l. δια-φθαρέεται ), 9.42 (vv. ll. δια-φθαρέονται, δια-φθορεῦνται); later φθαροῦμαι Archig. ap. Orib. 8.23.5 :— Pass., fut. φθᾰρήσομαι Hp. VM 13 , Arist. Metaph. 1066b30 , Epicur. Ep. 1p.7U. ,(δια-) E. Hec. 802 , etc., Dor. -ησοῦμαι Ti.Locr. 94d : aor. ἐφθάρην [ᾰ] S. OT 1502 , Th. 7.13 , Pl. Lg. 708c ; poet. 3 pl. ἔφθαρεν Pi. P. 3.36 : also part. κατα-φθερείς Epich. 35.13 : pf. ἔφθαρμαι S. El. 765 , 3 pl. ἐφθάραται Th. 3.13 ; inf. ἐφθάρθαι Arist. Metaph. 1021b27 ,(δι-) Is. 9.37 , Aeol. ἔφθορθαι Eust. 790.8 : plpf. 3 pl. ἐφθάρατο App. BC 3.15 ,(δι-) Hdt. 8.90 . The compd. διαφθείρω is much more freq. than the simple Verb:—destroy things, μῆλα κακοὶ φθείρουσι νομῆες Od. 17.246 ; φ. τῶν Συρίων τοὺς κλήρους waste them, Hdt. 1.76 , cf. X. HG 7.2.11 , An. 4.7.20 ; τοὺς θεῶν νόμους S. Aj. 1344 ; τὰς ναῦς v. l. in Th. 2.91 ; τὴν πόλιν καὶ νόμους Pl. Lg. 958c , cf. X. Mem. 1.5.3 ; εὐδαιμονίαν Din. l. c.; ἔμβρυα Dsc. 2.163 ; τὸ συλληφθέν Sor. 1.60 (also abs., miscarry, ib. 59 ); τὸν κοινὸν οἶκον Mitteis Chr. 284.11 (ii B. C.):— Pass., to be destroyed, S. Aj. 25 , etc.; ἐκ τῶν αὐτῶν καὶ διὰ τῶν αὐτῶν καὶ γίνεται πᾶσα ἀρετὴ καὶ φθείρεται Arist. EN 1103b8 ; εἰς τὸ μὴ ὂν φ. pass away, cease to be, Epicur. Ep. 1p.5U. ; δυὰς προσθέσει μονάδος εἰς τριάδα φθείρεται μηκέτι μένουσα δυάς Ph. 2.509 ; of animals, perish, PStrassb. 24.15 (ii A. D.).

2). of persons, μαψαῦραι .. . ναύτας φ. destroy them, Hes. Th. 876 (but perh. only Act. of signf. 11.4 ); στρατόν A. Pers. 244 (troch.), Ag. 652 :— Pass., Id. Pers. 272 , 283 (lyr.); γειτόνων πολλοὶ ἁμᾷ .. ἔφθαρεν Pi. P. 3.36 ; νόσῳ ἐφθάραται Ἀθηναῖοι Th. 3.13 , cf. 7.48 ; πρόρριζον ἔφθαρται γένος S. El. 765 ; ἔφθαρμαι I am undone! Men. Her. 13 ; μὴφθαρῶσιν PMich.Zen. 80.4 (iii B. C.).

3). corrupt, bribe, τινα D.S. 4.73 ; lure, entice, trap, κημοῖσι πλεκτοῖς πορφύρας φθείρει γένος S. Fr. 504 (s. v. l.); φθείρει γὰρ ἡ πρόνοια τὴν ἀβουλίαν entices to its ruin, entraps, Trag.Adesp. 484 (s. v.l.); pervert, φθείρουσιν ἤθη χρήσθ’ ὁμιλίαι κακαί E. Fr. 1024 :— Pass., v. infr. 11.3 .

b). seduce a woman, ὑπὸ τῆς θυγατρὸς ἀδικούμενον καὶ Διονυσίου τοῦ φθείραντος αὐτὴν κιναίδου PEnteux. 26.11 (iii B. C.):— Pass., E. Fr. 485 , D.Chr. 11.153 (but not Att. acc. to Phryn. 53 , Moer. p.103 P.), Artem. 5.17 .

4). ruin, spoil, ποσὶν φθείροντα πλοῦτον ἀργυρωνήτους θ’ ὑφάς, of one who treads on rich carpets, A. Ag. 949 ; βαφὰς φθείρουσα τοῦ ποικίλματος, of blood, Id. Ch. 1013 ; of a poison, ὧνπερ ἂν θίγῃ, φθείρει τὰ πάντα S. Tr. 716 ; φαρμάκων φθείρειν πεφυκότων τὰ σώματα Gal. 15.541 ; δούλην (wet-nurse) μὴ φθείρουσαν τὸ γάλα BGU 1058.29 (i B. C.), cf. Sor. 1.88 ; τοῦ σώματος (sc. τῶν νοσούντων) φθείροντος τὸ θρέψαι δυνάμενον ib. 90 , cf. 63 , al.

5). τὰ μιγνύμενα τῶν χρωμάτων οἱ βαφεῖς "φθείρεσθαι" καὶ "φθοράν" τὴν μῖξιν ὀνομάζουσιν Plu. 2.393c (where μιαίνω 1 is compared).

II). Pass. (cf. supr. 1.1 , 2 ),

1). φθείρεσθε (as a curse) may you perish! ruin take you! Il. 21.128 , Sannyr. 10 ; φθείρου as an imprecation, go to the devil! be off! Ar. Ach. 460 , Pl. 598 , 610 (anap.), E. Fr. 610 ; ἐκποδὼν ἡμῖν φθείρεσθε Herod. 6.16 :c. gen., φθείρεσθε τῆσδε off from her! unhand her, let her go, E. Andr. 715 (so in fut. indic., εἰ μὴ φθερῇ τῆσδ’ ὡς τάχιστ’ ἀπὸ στέγης if thou dost not depart .. . ib. 708 ).

b). with a Prep., φθείρεσθαι πρὸς τοὺς πλουσίους, of hangers-on and flatterers, D. 21.139 , cf. Plu. Phoc. 21 , Eum. 14 , Ant. 24 ; εἰς ἡδονὰς ἀπὸ .. πόνων Anon. ap. Stob. 4.31.84 ; ἀκούω σε λυρῳδοῦ γυναικὸς ἐρᾶν καὶ εἰς ἐκείνης φθειρόμενον πᾶσαν τὴν ἐφήμερον ἄγραν κατατίθεσθαι Alciphr. 1.18 .

2). Medic., ἡ κοιλίη φθαρήσεται will be deranged, disordered, Hp. VM 13 .

3). to be morally corrupted, ἐφθάρη ἡ γῆ ἐναντίον τοῦ θεοῦ LXX Ge. 6.11 , cf. Ho. 9.9 , al.; ἔστι ἐν Ἀλεξανδρείᾳ σκηνῶν ἐν τοῖς Ἀριστοβούλου φθειρόμενος PCair.Zen. 37.7 (iii B. C.); φθαρεὶς Εὔτυχος ὑπὸ τῆς Ἀρσινόης ib. 620.7 (iii B. C.); but ἐν Σικυωνίαι ἐφθαρμένους is f.l. for ἐν Σικυῶνι διεφθ. (cj. Sintenis) in Plu. Arat. 40 .

4). of seafarers, wander, drift (cf. supr. 1.2 , πολύφθορος 11.2 , φθορά 8 ), πόσον χρόνον πόντου ’πὶ νώτοις ἅλιον ἐφθείρου πλάνον; E. Hel. 774 ; vαυτίλους ἐφθαρμένους sailors driven out of their course, Id. IT 276 ; ἱκέτας δέχεσθαι ποντίους ἐφθαρμένους Id. Cyc. 300 ; of shipwrecked persons, νεῶν (ἐκ νεῶν Elmsl.) φθαρέντες A. Pers. 451 ; also of travellers or wanderers by land, οὐχ ἕνα νομίζων φθείρεται πόλεως νόμον ( v.l. τόπον ) E. El. 234 ; ὁ Μενέλαος χρόνον πολὺν ἐφθείρετο πανταχόσε τῆς Ἐλλάδος D.Chr. 7.95 ; οὐδὲν δεῖ φθείρεσθαι περιόντα ( = περιιόντα ) τὴν ἀρχὴν ἅπασαν Aristid. Or. 26(14).33 ; ἄνω κάτω διαθέοντας τὴν Ἑλλάδα καὶ φθειρομένους Id. 1.420 J.; τῶν μετοίκων τῶν ἐξ Ἑρμιόνης οὐκ οἶδ’ ὅπως εἰς Πειραιᾶ φθαρέντων Alciphr. 1.13 ; μὴ περιΐδῃς ἀγαθοὺς γείτονας εἰς στενὸν τοῦ καιροῦ φθειρομένους ib. 24 ;[ Ἀλέξανδρον] ὑπὲρ τὸν Ἰνδὸν κτλ. φθειρόμενον Arr. An. 7.4.2 ; φθαρῆναι εἰς βάρβαρα ἔθνη (ἐν βαρβάροις ἔθνεσι or ἔθεσι codd.) Phalar. Ep. 49 ; φθαρέντων ἐς ἀλλήλους falling foul of one another, App. Praef. 10 (s. v. l.).

5). of women, χέρσους φθαρῆναι pine away in barrenness, S. OT 1502 , cf. El. 1181 (unless wander, cf. supr. 11.4 ). (Cf. Skt. ksárati 'flow', later 'wane, perish', Avest. γζ&αρ- and ζ&γαρ- 'flow'.)