ὑπομονητέος
ὑπομονητέος,
ὑπομονητικός,
ὑπομονητός,
A). v. ὑπομεν-.
ShortDef
one must sustain, abide, endure
Debugging
Headword (normalized):
ὑπομονητέος
Headword (normalized/stripped):
υπομονητεος
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lsj-108811
Data
{'content': '<div class="entry"> <span class="orth greek">ὑπομονητέος</span>, <span class="orth greek">ὑπομονητικός</span>, <span class="orth greek">ὑπομονητός</span>, <div style="margin-top: 1.0em;" class="sense depth-1"> <span><strong>A).</strong></span> v. <span class="ref greek">ὑπομεν-.</span> </div> </div><br><br>'}