τέρσομαι
τέρσομαι, Pass., with aor. inf. τερσῆναι, τερσήμεναι (v. infr.), as if from ἐτέρσην:—
A). to be or become dry, dry up, ἕλκος ἐτέρσετο παύσατο δ’ αἷμα the wound dried up and the blood was staunched, , 11.267 848 ; οὐδέ μοι αἷμα τερσῆναι δύναται 16.519 ; θειλόπεδον τέρσεται ἠελίῳ is baked by the sun, ; 7.124 εἵματα δ’ ἠελίοιο μένον τερσήμεναι αὐγῇ 6.98 ; ὅταν [τὰ ῥάκεα] ἐν ἡλίῳ τέρσηται Mul. 1.11 ; ὄσσε δακρυόφιν τέρσοντο his eyes became dry from tears, . 5.152