σφιγκ-τός,
ή,
όν,
A). tight-bound:
1). of the person bound, AP 5.229 (Paul. Sil.), 9.641 ( Agath.).
2). of the thing that binds,
ς. στεφάνων ἀμφὶ κόμαισι μίτος ib.
5.174 (
Mel.);
ς. μόρος death
by strangling,
Opp. H. 3.590 ;
ς. ἐπίδεσμοι Paul.Aeg. 6.99 ( Comp.). Adv.
-τῶς Eust. 1424.49 : neut. pl.
σφιγκτά as Adv.,
AP 6.272 (
Pers.).