συντελικός
συντελ-ικός, ή, όν,
A). belonging to (cf. συντέλεια 11.3 , συντελέω 111.2 ), Πατρεῖς καὶ τὸ μετὰ τούτων συντελικόν 38.16.4 ; συντελικὰ χρυσία gold paid by a body of persons paying tax jointly, 4.15 (vi A.D.); contributory, in Cat. 373.1 ; ὅσα ς. τῆς τροπῆς the effectively completing parts of the metaphor, Inv. 4.10 .
II). Gramm., τὸ ς. the aorist, 315 , Id.(?) in PLit.Lond. 183 , Sch.A 21.33 ; διάθεσις ς. prob. in Synt. 70.9 ; περὶ ς. ἀξιωμάτων, title (dub. sens.) of work by Chrysippus, Stoic. 2.5 . Adv. κῶς Sch.All. 9.578 , Sch. T 1.600 , Lex. s.v. ἰών .
2). ὁ παρακείμενος καλεῖται ἐνεστὼς ς. the perfect is called the completed present, Sch.D.T. p.251 H., cf. in Theod. 2.12 H.
3). στάσις ς., = conjectura, Athenaeus ap. Inst. 3.6.47 .