concĭtātor
concĭtātor, ōris, m. id., one who excites or rouses, a mover, exciter (rare): belli, Hirt. B. G. 8, 38; Tac. H. 3, 2: turbae ac tumultūs, Liv. 25, 4, 10: concitator et instimulator seditionis, Cic. Dom. 5, 11: tabernariorum, id. ib. § 13; absol.: multitudo concitata ipsum concitatorem antecessit, Sen. Ira, 3, 2, 4.
No short def.
Headword (normalized):
concĭtātor
Headword (normalized/stripped):
concitator
Intro Text:
concĭtātor, ōris, m. id., one who excites or rouses, a mover, exciter (rare): belli, Hirt. B. G. 8, 38; Tac. H. 3, 2: turbae ac tumultūs, Liv. 25, 4, 10: concitator et instimulator seditionis, Cic. Dom. 5, 11: tabernariorum, id. ib. § 13; absol.: multitudo concitata ipsum concitatorem antecessit, Sen. Ira, 3, 2, 4.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n9851
No citations.
{
"content": "concĭtātor, ōris, m. id., one who excites or rouses, a mover, exciter (rare): belli, Hirt. B. G. 8, 38; Tac. H. 3, 2: turbae ac tumultūs, Liv. 25, 4, 10: concitator et instimulator seditionis, Cic. Dom. 5, 11: tabernariorum, id. ib. § 13; absol.: multitudo concitata ipsum concitatorem antecessit, Sen. Ira, 3, 2, 4.\n",
"key": "concitator",
"type": "main"
}