com-mĭnor
            
          
          com-mĭnor, ātus, 1, v. dep., to threaten one with something, esp., in milit. lang., to threaten with an attack, to menace (in prose most freq. in the histt.; not in Cic.); constr. usu. alicui aliquid; rarely alicui aliquā re, aliquem, or absol.: comminando magis quam inferendo pugnam, Liv. 10, 39, 6: impetum, Auct. B. Afr. 71: obsidionem, Liv. 31, 26, 6; 42, 7, 5: necem alicui, Suet. Caes. 14: inter se, Liv. 44, 9, 7: alicui cuspide, Suet. Caes. 62: accusationem, Dig. 5, 2, 7.— With acc. pers., Dig. 1, 16, 9, § 3; 1, 12, 1, § 10 al.—Absol.: vox comminantis audita est, Suet. Calig. 22 fin.—Part.: commĭ-nātus, a, um, in pass. signif., threatened:   mots alicul, App. M. 6, p. 184, 12: novercae nex, id. ib. 10, p. 241, 16.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            com-mĭnor
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            com-minor
           
          
            Intro Text:
            com-mĭnor, ātus, 1, v. dep., to threaten one with something, esp., in milit. lang., to threaten with an attack, to menace (in prose most freq. in the histt.; not in Cic.); constr. usu. alicui aliquid; rarely alicui aliquā re, aliquem, or absol.: comminando magis quam inferendo pugnam, Liv. 10, 39, 6: impetum, Auct. B. Afr. 71: obsidionem, Liv. 31, 26, 6; 42, 7, 5: necem alicui, Suet. Caes. 14: inter se, Liv. 44, 9, 7: alicui cuspide, Suet. Caes. 62: accusationem, Dig. 5, 2, 7.— With acc. pers., Dig. 1, 16, 9, § 3; 1, 12, 1, § 10 al.—Absol.: vox comminantis audita est, Suet. Calig. 22 fin.—Part.: commĭ-nātus, a, um, in pass. signif., threatened:   mots alicul, App. M. 6, p. 184, 12: novercae nex, id. ib. 10, p. 241, 16.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n9380
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "com-mĭnor, ātus, 1, v. dep., to threaten one with something, esp., in milit. lang., to threaten with an attack, to menace (in prose most freq. in the histt.; not in Cic.); constr. usu. alicui aliquid; rarely alicui aliquā re, aliquem, or absol.: comminando magis quam inferendo pugnam, Liv. 10, 39, 6: impetum, Auct. B. Afr. 71: obsidionem, Liv. 31, 26, 6; 42, 7, 5: necem alicui, Suet. Caes. 14: inter se, Liv. 44, 9, 7: alicui cuspide, Suet. Caes. 62: accusationem, Dig. 5, 2, 7.— With acc. pers., Dig. 1, 16, 9, § 3; 1, 12, 1, § 10 al.—Absol.: vox comminantis audita est, Suet. Calig. 22 fin.—Part.: commĭ-nātus, a, um, in pass. signif., threatened:   mots alicul, App. M. 6, p. 184, 12: novercae nex, id. ib. 10, p. 241, 16.\n",
  "key": "comminor",
  "type": "main"
}