collŏcūtĭo (
collŏcūtĭo (conl-), ōnis, f. colloquor, a (familiar or private) conversation, conference (very rare): hominum, Cic. Tusc. 1, 13, 30; id. Att. 12, 1, 2: venire cum aliquo in collocutionem, Auct. Her. 1, 15, 25.—In plur.: familiarissimae cum aliquo, Cic. Phil. 11, 2, 5: in sermonibus collocutionibusque aliquid videre, id. Fam. 1, 9, 4.
No short def.
Headword (normalized):
collŏcūtĭo (
Headword (normalized/stripped):
collocutio (
Intro Text:
collŏcūtĭo (conl-), ōnis, f. colloquor, a (familiar or private) conversation, conference (very rare): hominum, Cic. Tusc. 1, 13, 30; id. Att. 12, 1, 2: venire cum aliquo in collocutionem, Auct. Her. 1, 15, 25.—In plur.: familiarissimae cum aliquo, Cic. Phil. 11, 2, 5: in sermonibus collocutionibusque aliquid videre, id. Fam. 1, 9, 4.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n9095
No citations.
{
"content": "collŏcūtĭo (conl-), ōnis, f. colloquor, a (familiar or private) conversation, conference (very rare): hominum, Cic. Tusc. 1, 13, 30; id. Att. 12, 1, 2: venire cum aliquo in collocutionem, Auct. Her. 1, 15, 25.—In plur.: familiarissimae cum aliquo, Cic. Phil. 11, 2, 5: in sermonibus collocutionibusque aliquid videre, id. Fam. 1, 9, 4.\n",
"key": "collocutio",
"type": "main"
}