ădĭto
ădĭto, āvi, v. freq. [id.], to go to or approach often: ad eum aditavere, Enn. ap. Diom. 336 P. (Trag. v. 433 ed. Vahl.); perh. also Col. 8, 3, 4: aditet aviarius qui, etc. (instead of habitet): si adites propius, os denasabit tibi, Plaut. Capt. 3, 4, 75; where Ritschl reads adbites.
No short def.
Headword (normalized):
ădĭto
Headword (normalized/stripped):
adito
Intro Text:
ădĭto, āvi, v. freq. [id.], to go to or approach often: ad eum aditavere, Enn. ap. Diom. 336 P. (Trag. v. 433 ed. Vahl.); perh. also Col. 8, 3, 4: aditet aviarius qui, etc. (instead of habitet): si adites propius, os denasabit tibi, Plaut. Capt. 3, 4, 75; where Ritschl reads adbites.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n825
No citations.
{
"content": "ădĭto, āvi, v. freq. [id.], to go to or approach often: ad eum aditavere, Enn. ap. Diom. 336 P. (Trag. v. 433 ed. Vahl.); perh. also Col. 8, 3, 4: aditet aviarius qui, etc. (instead of habitet): si adites propius, os denasabit tibi, Plaut. Capt. 3, 4, 75; where Ritschl reads adbites.\n",
"key": "adito",
"type": "main"
}