căchinnātĭo
căchinnātĭo, ōnis, f. id., a violent laughing, immoderate laughter: sine ullā suspitione nimiae suspitionis, Auct. Her. 3, 14, 25: ut si ridere concessum sit, vituperetur tamen cachinnatio, Cic. Tusc. 4, 31, 66.
No short def.
Headword (normalized):
căchinnātĭo
Headword (normalized/stripped):
cachinnatio
Intro Text:
căchinnātĭo, ōnis, f. id., a violent laughing, immoderate laughter: sine ullā suspitione nimiae suspitionis, Auct. Her. 3, 14, 25: ut si ridere concessum sit, vituperetur tamen cachinnatio, Cic. Tusc. 4, 31, 66.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n5945
No citations.
{
"content": "căchinnātĭo, ōnis, f. id., a violent laughing, immoderate laughter: sine ullā suspitione nimiae suspitionis, Auct. Her. 3, 14, 25: ut si ridere concessum sit, vituperetur tamen cachinnatio, Cic. Tusc. 4, 31, 66.\n",
"key": "cachinnatio",
"type": "main"
}