vindicta
vindicta, ae, f. vindico, the staff or rod with which a slave was touched in the ceremony of manumission, a liberating-rod, manumission - staff. Lit., Dig. 4, 16; Just. Inst. 1, 5, 1: si neque censu neque vindictā nec testamento liber factus est, non est liber, Cic. Top. 2, 10; id. Rab. Perd. 5, 16; Plaut. Curc. 1, 3, 56: te quoque servari, modo quam vindicta redemit, Quis ferat? Ov. A. A. 3, 615; id. R. Am. 74; Liv. 2, 5, 9; Hor. S. 2, 7, 76; Pers. 5, 88; Plin. Ep. 7, 16, 4; Gai Inst. 1, 17 sq.; 1, 18; 1, 38; Paul. Sent. 4, 12, 2.— Transf. (not ante-Aug.). (Cf. vindico, II. B.) A means of asserting or defending, a vindication, protection, defence; esp. with libertatis: civitas in ipsā vindictā libertatis peritura, Liv. 34, 49, 3: vindictam aliquam libertatis suae quaerere, id. 24, 37, 10: utrique vindicta libertatis morte stetit, Vell. 2, 64, 3. —In other connections: petatur a virtute invisae hujus vitae vindicta, Liv. 26, 15, 14: mors, inquit, una vindicta est, id. 40, 4, 13: legis severae, Ov. P. 4, 6, 33.— (Cf. vindico, II. C.) Vengeance, revenge, punishment (syn. ultio), Juv. 16, 22; Phaedr. 1, 29, 10; Juv. 13, 180; 13, 191; Petr. 136; Plin. 29, 1, 8, § 18; Tac. A. 6, 32; Paul. Sent. 5, 4, 12.
No short def.
Headword (normalized):
vindicta
Headword (normalized/stripped):
vindicta
Intro Text:
vindicta, ae, f. vindico, the staff or rod with which a slave was touched in the ceremony of manumission, a liberating-rod, manumission - staff. Lit., Dig. 4, 16; Just. Inst. 1, 5, 1: si neque censu neque vindictā nec testamento liber factus est, non est liber, Cic. Top. 2, 10; id. Rab. Perd. 5, 16; Plaut. Curc. 1, 3, 56: te quoque servari, modo quam vindicta redemit, Quis ferat? Ov. A. A. 3, 615; id. R. Am. 74; Liv. 2, 5, 9; Hor. S. 2, 7, 76; Pers. 5, 88; Plin. Ep. 7, 16, 4; Gai Inst. 1, 17 sq.; 1, 18; 1, 38; Paul. Sent. 4, 12, 2.— Transf. (not ante-Aug.). (Cf. vindico, II. B.) A means of asserting or defending, a vindication, protection, defence; esp. with libertatis: civitas in ipsā vindictā libertatis peritura, Liv. 34, 49, 3: vindictam aliquam libertatis suae quaerere, id. 24, 37, 10: utrique vindicta libertatis morte stetit, Vell. 2, 64, 3. —In other connections: petatur a virtute invisae hujus vitae vindicta, Liv. 26, 15, 14: mors, inquit, una vindicta est, id. 40, 4, 13: legis severae, Ov. P. 4, 6, 33.— (Cf. vindico, II. C.) Vengeance, revenge, punishment (syn. ultio), Juv. 16, 22; Phaedr. 1, 29, 10; Juv. 13, 180; 13, 191; Petr. 136; Plin. 29, 1, 8, § 18; Tac. A. 6, 32; Paul. Sent. 5, 4, 12.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n50991
No citations.
{
"content": "vindicta, ae, f. vindico, the staff or rod with which a slave was touched in the ceremony of manumission, a liberating-rod, manumission - staff. Lit., Dig. 4, 16; Just. Inst. 1, 5, 1: si neque censu neque vindictā nec testamento liber factus est, non est liber, Cic. Top. 2, 10; id. Rab. Perd. 5, 16; Plaut. Curc. 1, 3, 56: te quoque servari, modo quam vindicta redemit, Quis ferat? Ov. A. A. 3, 615; id. R. Am. 74; Liv. 2, 5, 9; Hor. S. 2, 7, 76; Pers. 5, 88; Plin. Ep. 7, 16, 4; Gai Inst. 1, 17 sq.; 1, 18; 1, 38; Paul. Sent. 4, 12, 2.— Transf. (not ante-Aug.). (Cf. vindico, II. B.) A means of asserting or defending, a vindication, protection, defence; esp. with libertatis: civitas in ipsā vindictā libertatis peritura, Liv. 34, 49, 3: vindictam aliquam libertatis suae quaerere, id. 24, 37, 10: utrique vindicta libertatis morte stetit, Vell. 2, 64, 3. —In other connections: petatur a virtute invisae hujus vitae vindicta, Liv. 26, 15, 14: mors, inquit, una vindicta est, id. 40, 4, 13: legis severae, Ov. P. 4, 6, 33.— (Cf. vindico, II. C.) Vengeance, revenge, punishment (syn. ultio), Juv. 16, 22; Phaedr. 1, 29, 10; Juv. 13, 180; 13, 191; Petr. 136; Plin. 29, 1, 8, § 18; Tac. A. 6, 32; Paul. Sent. 5, 4, 12.\n",
"key": "vindicta",
"type": "main"
}