vērum-tămen (
vērum-tămen (vērun-tămen; in recent edd. more freq. as two words, vē-rum tămen; sometimes separated, Plaut. Am. 1, 1, 45; Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101 infra), conj. [verum-tamen], but yet, notwithstanding, however, nevertheless (class.): cum pugnabant maxume, ego fugiebam maxime; verum quasi adfuerim tamen simulabo, Plaut. Am. 1, 1, 45: consilium capit primo stultum, verum tamen clemens, Cic. Verr. 2, 5, 39, § 101; id. Fam. 12, 30, 3: malā defensione, verum aliquā tamen uti videretur, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101; id. Off. 2, 8, 26; cf. Quint. 8, 3, 32: animadvertebas igitur, etsi tum nemo erat admodum copiosus, verum tamen versus ab his admisceri orationi, Cic. Tusc. 2, 11, 26: nondum manifesta sibi est ... verum tamen aestuat intus, Ov. M. 9, 465.—Sometimes, in resuming the thread of discourse, after a parenthetical clause: cum essem in Tusculano (erit hoc tibi pro illo tuo cum essem in Ceramico), verum tamen cum ibi essem, etc., but as I was saying, Cic. Att. 1, 10, 1; Cic. Verr. 2, 3, 2, § 4.
No short def.
Headword (normalized):
vērum-tămen (
Headword (normalized/stripped):
verum-tamen (
Intro Text:
vērum-tămen (vērun-tămen; in recent edd. more freq. as two words, vē-rum tămen; sometimes separated, Plaut. Am. 1, 1, 45; Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101 infra), conj. [verum-tamen], but yet, notwithstanding, however, nevertheless (class.): cum pugnabant maxume, ego fugiebam maxime; verum quasi adfuerim tamen simulabo, Plaut. Am. 1, 1, 45: consilium capit primo stultum, verum tamen clemens, Cic. Verr. 2, 5, 39, § 101; id. Fam. 12, 30, 3: malā defensione, verum aliquā tamen uti videretur, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101; id. Off. 2, 8, 26; cf. Quint. 8, 3, 32: animadvertebas igitur, etsi tum nemo erat admodum copiosus, verum tamen versus ab his admisceri orationi, Cic. Tusc. 2, 11, 26: nondum manifesta sibi est ... verum tamen aestuat intus, Ov. M. 9, 465.—Sometimes, in resuming the thread of discourse, after a parenthetical clause: cum essem in Tusculano (erit hoc tibi pro illo tuo cum essem in Ceramico), verum tamen cum ibi essem, etc., but as I was saying, Cic. Att. 1, 10, 1; Cic. Verr. 2, 3, 2, § 4.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n50666
No citations.
{
"content": "vērum-tămen (vērun-tămen; in recent edd. more freq. as two words, vē-rum tămen; sometimes separated, Plaut. Am. 1, 1, 45; Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101 infra), conj. [verum-tamen], but yet, notwithstanding, however, nevertheless (class.): cum pugnabant maxume, ego fugiebam maxime; verum quasi adfuerim tamen simulabo, Plaut. Am. 1, 1, 45: consilium capit primo stultum, verum tamen clemens, Cic. Verr. 2, 5, 39, § 101; id. Fam. 12, 30, 3: malā defensione, verum aliquā tamen uti videretur, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101; id. Off. 2, 8, 26; cf. Quint. 8, 3, 32: animadvertebas igitur, etsi tum nemo erat admodum copiosus, verum tamen versus ab his admisceri orationi, Cic. Tusc. 2, 11, 26: nondum manifesta sibi est ... verum tamen aestuat intus, Ov. M. 9, 465.—Sometimes, in resuming the thread of discourse, after a parenthetical clause: cum essem in Tusculano (erit hoc tibi pro illo tuo cum essem in Ceramico), verum tamen cum ibi essem, etc., but as I was saying, Cic. Att. 1, 10, 1; Cic. Verr. 2, 3, 2, § 4.\n",
"key": "verumtamen",
"type": "main"
}