View word page
vēnātor
vēnātor, ōris, m. venor, a hunter. Lit. In gen.: quasi venator tu quidem es, dies atque noctes cum cane aetatem exigis, Plaut. Cas. 2, 5, 11; Cic. Tusc. 2, 17, 40; Caes. B. G. 6, 27; Hor. C. 1, 1, 26; 1, 37, 19; id. S. 1, 2, 105: COLLEGIVM VENATORVM, Inscr. Murat. 531, 2.—In apposit.: venator canis, a hunting-dog, hound, Verg. A. 12, 751: equus, a hunting-horse, hunter, Stat. Th. 9, 685; cf. venatrix.— In partic. (cf. venatio, I. B.), one who fights with wild beasts in the arena, Dig. 48, 19, 8, § 11; Tert. ad Mart. 5.— Trop.: venator adest nostris consiliis cum auritis plagis, Plaut. Mil. 3, 1, 14: physicus, id est speculator venatorque naturae, Cic. N. D. 1, 30, 83.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
vēnātor
Headword (normalized):
vēnātor
Headword (normalized/stripped):
venator
Intro Text:
vēnātor, ōris, m. venor, a hunter. Lit. In gen.: quasi venator tu quidem es, dies atque noctes cum cane aetatem exigis, Plaut. Cas. 2, 5, 11; Cic. Tusc. 2, 17, 40; Caes. B. G. 6, 27; Hor. C. 1, 1, 26; 1, 37, 19; id. S. 1, 2, 105: COLLEGIVM VENATORVM, Inscr. Murat. 531, 2.—In apposit.: venator canis, a hunting-dog, hound, Verg. A. 12, 751: equus, a hunting-horse, hunter, Stat. Th. 9, 685; cf. venatrix.— In partic. (cf. venatio, I. B.), one who fights with wild beasts in the arena, Dig. 48, 19, 8, § 11; Tert. ad Mart. 5.— Trop.: venator adest nostris consiliis cum auritis plagis, Plaut. Mil. 3, 1, 14: physicus, id est speculator venatorque naturae, Cic. N. D. 1, 30, 83.
IDX:
50436
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n50395
Key:
venator

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "vēnātor, ōris, m. venor, a hunter.  Lit.  In gen.: quasi venator tu quidem   es, dies atque noctes cum cane aetatem exigis, Plaut. Cas. 2, 5, 11; Cic. Tusc. 2, 17, 40; Caes. B. G. 6, 27; Hor. C. 1, 1, 26; 1, 37, 19; id. S. 1, 2, 105: COLLEGIVM VENATORVM, Inscr. Murat. 531, 2.—In apposit.: venator canis, a hunting-dog, hound, Verg. A. 12, 751: equus, a hunting-horse, hunter, Stat. Th. 9, 685; cf. venatrix.— In partic. (cf. venatio, I. B.), one who fights with wild beasts in the arena, Dig. 48, 19, 8, § 11; Tert. ad Mart. 5.— Trop.: venator adest nostris consiliis cum auritis plagis, Plaut. Mil. 3, 1, 14: physicus, id est speculator venatorque naturae, Cic. N. D. 1, 30, 83.\n",
  "key": "venator",
  "type": "main"
}