vēnātĭcus
vēnātĭcus, a, um, adj. venatus, of or belonging to hunting, hunting-. Lit.: canis, a hunting-dog, hound, Plaut. Mil. 2, 2, 113; Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; cf.: genus canum, Varr. R. R. 2, 9, 2: catulus, Hor. Ep. 1, 2, 65.—* Transf.: prolatis rebus parasiti venatici sumus, i. e. lean or gaunt like hounds, Plaut. Capt. 1, 1, 17.
No short def.
Headword (normalized):
vēnātĭcus
Headword (normalized/stripped):
venaticus
Intro Text:
vēnātĭcus, a, um, adj. venatus, of or belonging to hunting, hunting-. Lit.: canis, a hunting-dog, hound, Plaut. Mil. 2, 2, 113; Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; cf.: genus canum, Varr. R. R. 2, 9, 2: catulus, Hor. Ep. 1, 2, 65.—* Transf.: prolatis rebus parasiti venatici sumus, i. e. lean or gaunt like hounds, Plaut. Capt. 1, 1, 17.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n50391
No citations.
{
"content": "vēnātĭcus, a, um, adj. venatus, of or belonging to hunting, hunting-. Lit.: canis, a hunting-dog, hound, Plaut. Mil. 2, 2, 113; Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; cf.: genus canum, Varr. R. R. 2, 9, 2: catulus, Hor. Ep. 1, 2, 65.—* Transf.: prolatis rebus parasiti venatici sumus, i. e. lean or gaunt like hounds, Plaut. Capt. 1, 1, 17.\n",
"key": "venaticus",
"type": "main"
}