trĭpŭdĭum
trĭpŭdĭum, ii, n. acc. to Cic. Div. 2, 34, 72, contr. from terripavium, terripudium, but prob. from ter and pes; cf. the old form tripodare, whence tripodatio; in relig. lang., Lit., a measured stamping, a leaping, jumping, dancing in relig. solemnities, a solemn religious dance: Salios ancilia ferre ac per urbem ire canentes carmina, cum tripudiis sollemnique saltatu jussit, Liv. 1, 20, 4; cf. tripudio and † tripodatio.— Transf., in gen., a dance: citatis celerare tripudiis, Cat. 63, 26: tripudia Hispanorum, Liv. 25, 17, 5: cum sui moris tripudiis, id. 21, 42, 3: cantus incohantium proelium et ululatus et tripudia, id. 38, 17, 4.— A favorable omen, when the sacred chickens ate so greedily that the food dropped from their mouths to the ground, Cic. Div. 2, 34, 72; 2, 36, 77; 1, 15, 28; Liv. 10, 40, 5; Suet. Tib. 2; cf. solistimus.
No short def.
Headword (normalized):
trĭpŭdĭum
Headword (normalized/stripped):
tripudium
Intro Text:
trĭpŭdĭum, ii, n. acc. to Cic. Div. 2, 34, 72, contr. from terripavium, terripudium, but prob. from ter and pes; cf. the old form tripodare, whence tripodatio; in relig. lang., Lit., a measured stamping, a leaping, jumping, dancing in relig. solemnities, a solemn religious dance: Salios ancilia ferre ac per urbem ire canentes carmina, cum tripudiis sollemnique saltatu jussit, Liv. 1, 20, 4; cf. tripudio and † tripodatio.— Transf., in gen., a dance: citatis celerare tripudiis, Cat. 63, 26: tripudia Hispanorum, Liv. 25, 17, 5: cum sui moris tripudiis, id. 21, 42, 3: cantus incohantium proelium et ululatus et tripudia, id. 38, 17, 4.— A favorable omen, when the sacred chickens ate so greedily that the food dropped from their mouths to the ground, Cic. Div. 2, 34, 72; 2, 36, 77; 1, 15, 28; Liv. 10, 40, 5; Suet. Tib. 2; cf. solistimus.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n49185
No citations.
{
"content": "trĭpŭdĭum, ii, n. acc. to Cic. Div. 2, 34, 72, contr. from terripavium, terripudium, but prob. from ter and pes; cf. the old form tripodare, whence tripodatio; in relig. lang., Lit., a measured stamping, a leaping, jumping, dancing in relig. solemnities, a solemn religious dance: Salios ancilia ferre ac per urbem ire canentes carmina, cum tripudiis sollemnique saltatu jussit, Liv. 1, 20, 4; cf. tripudio and † tripodatio.— Transf., in gen., a dance: citatis celerare tripudiis, Cat. 63, 26: tripudia Hispanorum, Liv. 25, 17, 5: cum sui moris tripudiis, id. 21, 42, 3: cantus incohantium proelium et ululatus et tripudia, id. 38, 17, 4.— A favorable omen, when the sacred chickens ate so greedily that the food dropped from their mouths to the ground, Cic. Div. 2, 34, 72; 2, 36, 77; 1, 15, 28; Liv. 10, 40, 5; Suet. Tib. 2; cf. solistimus.\n",
"key": "tripudium",
"type": "main"
}