sŭsurro
            
          
          sŭsurro, āre, v. n. and a. [1. susurrus; root sur], to make a low, continued sound, to hum, buzz, murmur; to mutter, whisper (poet. and in post-class. prose).  Neutr.: susurrant (apes), Verg. G. 4, 260: aura susurrantis venti, id. Cul. 154: aut ego cum carā de te nutrice susurro, Ov. H. 19, 19: fama susurrat, id. ib. 21, 233: lympha susurrans, Verg. Cul. 104: susurravit obscurior fama, Amm. 26, 6, 2: leve Mincius susurret, Claud.Nupt.Hon. et Mar. Fesc. 2, 11.— Act.: cantica qui Nili, qui Gaditana susurrat, Mart. 3, 63, 5: versum Persii, Lampr. Alex. Sev. 44 fin.: te (silvestris platanus), Nemes. Ecl. 1, 72: susurrans quaedam,   Amm. 25, 8, 18: pars, quid velit, aure susurrat, Ov. M. 3, 643.—Impers. pass.: jam susurrari audio, Civem Atticam esse hanc, Ter. And. 4, 4, 40.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            sŭsurro
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            susurro
           
          
            Intro Text:
            sŭsurro, āre, v. n. and a. [1. susurrus; root sur], to make a low, continued sound, to hum, buzz, murmur; to mutter, whisper (poet. and in post-class. prose).  Neutr.: susurrant (apes), Verg. G. 4, 260: aura susurrantis venti, id. Cul. 154: aut ego cum carā de te nutrice susurro, Ov. H. 19, 19: fama susurrat, id. ib. 21, 233: lympha susurrans, Verg. Cul. 104: susurravit obscurior fama, Amm. 26, 6, 2: leve Mincius susurret, Claud.Nupt.Hon. et Mar. Fesc. 2, 11.— Act.: cantica qui Nili, qui Gaditana susurrat, Mart. 3, 63, 5: versum Persii, Lampr. Alex. Sev. 44 fin.: te (silvestris platanus), Nemes. Ecl. 1, 72: susurrans quaedam,   Amm. 25, 8, 18: pars, quid velit, aure susurrat, Ov. M. 3, 643.—Impers. pass.: jam susurrari audio, Civem Atticam esse hanc, Ter. And. 4, 4, 40.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n47155
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "sŭsurro, āre, v. n. and a. [1. susurrus; root sur], to make a low, continued sound, to hum, buzz, murmur; to mutter, whisper (poet. and in post-class. prose).  Neutr.: susurrant (apes), Verg. G. 4, 260: aura susurrantis venti, id. Cul. 154: aut ego cum carā de te nutrice susurro, Ov. H. 19, 19: fama susurrat, id. ib. 21, 233: lympha susurrans, Verg. Cul. 104: susurravit obscurior fama, Amm. 26, 6, 2: leve Mincius susurret, Claud.Nupt.Hon. et Mar. Fesc. 2, 11.— Act.: cantica qui Nili, qui Gaditana susurrat, Mart. 3, 63, 5: versum Persii, Lampr. Alex. Sev. 44 fin.: te (silvestris platanus), Nemes. Ecl. 1, 72: susurrans quaedam,   Amm. 25, 8, 18: pars, quid velit, aure susurrat, Ov. M. 3, 643.—Impers. pass.: jam susurrari audio, Civem Atticam esse hanc, Ter. And. 4, 4, 40.\n",
  "key": "susurro1",
  "type": "main"
}