suppĕtĭor (
suppĕtĭor (subp-), ātus, 1, v. dep. n. [suppetiae], to come to the aid of, to assist, succor (very rare; most freq. in App.): quod mihi suppetiatus es, gratissimum est, Cic. Att. 14, 18, 2: miserrimo seni, App. M. 8, p. 210, 32.—Absol.: suppetiatum decurrunt anxii, run to aid, App. M. 4, p. 147, 9: proclamare suppetiatum, id. ib. 1, p. 108, 30; 8, p. 209, 35.
No short def.
Headword (normalized):
suppĕtĭor (
Headword (normalized/stripped):
suppetior (
Intro Text:
suppĕtĭor (subp-), ātus, 1, v. dep. n. [suppetiae], to come to the aid of, to assist, succor (very rare; most freq. in App.): quod mihi suppetiatus es, gratissimum est, Cic. Att. 14, 18, 2: miserrimo seni, App. M. 8, p. 210, 32.—Absol.: suppetiatum decurrunt anxii, run to aid, App. M. 4, p. 147, 9: proclamare suppetiatum, id. ib. 1, p. 108, 30; 8, p. 209, 35.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n46951
No citations.
{
"content": "suppĕtĭor (subp-), ātus, 1, v. dep. n. [suppetiae], to come to the aid of, to assist, succor (very rare; most freq. in App.): quod mihi suppetiatus es, gratissimum est, Cic. Att. 14, 18, 2: miserrimo seni, App. M. 8, p. 210, 32.—Absol.: suppetiatum decurrunt anxii, run to aid, App. M. 4, p. 147, 9: proclamare suppetiatum, id. ib. 1, p. 108, 30; 8, p. 209, 35.\n",
"key": "suppetior",
"type": "main"
}