sŭb-absurdus
sŭb-absurdus, a, um, adj., somewhat or rather absurd (Ciceronian): sunt illa subabsurda, Cic. de Or. 2, 67, 274: subabsurda dicere, id. ib. 2, 71, 289: tempus discessūs, id. Att. 16, 3, 4: incompositus, reconditus et, quo Cicero utitur, subabsurdus, Quint. 1, 5, 65; cf. id. 6, 3, 23; 6, 3, 99.—Adv.: sŭbabsurdē, somewhat absurdly: aliquid subabsurde dicere, Cic. de Or. 2, 68, 275.
No short def.
Headword (normalized):
sŭb-absurdus
Headword (normalized/stripped):
sub-absurdus
Intro Text:
sŭb-absurdus, a, um, adj., somewhat or rather absurd (Ciceronian): sunt illa subabsurda, Cic. de Or. 2, 67, 274: subabsurda dicere, id. ib. 2, 71, 289: tempus discessūs, id. Att. 16, 3, 4: incompositus, reconditus et, quo Cicero utitur, subabsurdus, Quint. 1, 5, 65; cf. id. 6, 3, 23; 6, 3, 99.—Adv.: sŭbabsurdē, somewhat absurdly: aliquid subabsurde dicere, Cic. de Or. 2, 68, 275.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n45748
No citations.
{
"content": "sŭb-absurdus, a, um, adj., somewhat or rather absurd (Ciceronian): sunt illa subabsurda, Cic. de Or. 2, 67, 274: subabsurda dicere, id. ib. 2, 71, 289: tempus discessūs, id. Att. 16, 3, 4: incompositus, reconditus et, quo Cicero utitur, subabsurdus, Quint. 1, 5, 65; cf. id. 6, 3, 23; 6, 3, 99.—Adv.: sŭbabsurdē, somewhat absurdly: aliquid subabsurde dicere, Cic. de Or. 2, 68, 275.\n",
"key": "subabsurdus",
"type": "main"
}