spŏlĭātĭo
spŏlĭātĭo, ōnis, f. spolio, a pillaging, robbing, plundering, spoliation (class.). Lit.: in tantā spoliatione omnium rerum, Cic. Sest. 21, 47: sacrorum, Liv. 29, 8, 9.— Plur.: spoliationes fanorum atque oppidorum, Cic. Verr. 2, 4, 59, § 132; id. Agr. 1, 3, 9. — Trop.: consulatūs, Cic. Mur. 40, 87: dignitatis, id. Phil. 2, 11, 27.
No short def.
Headword (normalized):
spŏlĭātĭo
Headword (normalized/stripped):
spoliatio
Intro Text:
spŏlĭātĭo, ōnis, f. spolio, a pillaging, robbing, plundering, spoliation (class.). Lit.: in tantā spoliatione omnium rerum, Cic. Sest. 21, 47: sacrorum, Liv. 29, 8, 9.— Plur.: spoliationes fanorum atque oppidorum, Cic. Verr. 2, 4, 59, § 132; id. Agr. 1, 3, 9. — Trop.: consulatūs, Cic. Mur. 40, 87: dignitatis, id. Phil. 2, 11, 27.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n45090
No citations.
{
"content": "spŏlĭātĭo, ōnis, f. spolio, a pillaging, robbing, plundering, spoliation (class.). Lit.: in tantā spoliatione omnium rerum, Cic. Sest. 21, 47: sacrorum, Liv. 29, 8, 9.— Plur.: spoliationes fanorum atque oppidorum, Cic. Verr. 2, 4, 59, § 132; id. Agr. 1, 3, 9. — Trop.: consulatūs, Cic. Mur. 40, 87: dignitatis, id. Phil. 2, 11, 27.\n",
"key": "spoliatio",
"type": "main"
}