spŏlĭātĭo
            
          
          spŏlĭātĭo, ōnis, f. spolio, a pillaging, robbing, plundering, spoliation (class.).  Lit.: in tantā spoliatione omnium rerum, Cic. Sest. 21, 47: sacrorum, Liv. 29, 8, 9.— Plur.: spoliationes fanorum atque oppidorum, Cic. Verr. 2, 4, 59, § 132; id. Agr. 1, 3, 9. — Trop.: consulatūs, Cic. Mur. 40, 87: dignitatis, id. Phil. 2, 11, 27.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            spŏlĭātĭo
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            spoliatio
           
          
            Intro Text:
            spŏlĭātĭo, ōnis, f. spolio, a pillaging, robbing, plundering, spoliation (class.).  Lit.: in tantā spoliatione omnium rerum, Cic. Sest. 21, 47: sacrorum, Liv. 29, 8, 9.— Plur.: spoliationes fanorum atque oppidorum, Cic. Verr. 2, 4, 59, § 132; id. Agr. 1, 3, 9. — Trop.: consulatūs, Cic. Mur. 40, 87: dignitatis, id. Phil. 2, 11, 27.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n45090
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "spŏlĭātĭo, ōnis, f. spolio, a pillaging, robbing, plundering, spoliation (class.).  Lit.: in tantā spoliatione omnium rerum, Cic. Sest. 21, 47: sacrorum, Liv. 29, 8, 9.— Plur.: spoliationes fanorum atque oppidorum, Cic. Verr. 2, 4, 59, § 132; id. Agr. 1, 3, 9. — Trop.: consulatūs, Cic. Mur. 40, 87: dignitatis, id. Phil. 2, 11, 27.\n",
  "key": "spoliatio",
  "type": "main"
}