View word page
sordĭdātus
sordĭdātus, a, um, adj. sordidus; cf.: albatus, atratus, from albus, ater, etc., in dirty clothes, meanly or shabbily dressed. Lit. In gen.: quamquam ego sum sordidatus, frugi tamen sum, * Plaut. As. 2, 4, 90: sordidata et sordida, Ter. Heaut. 2, 3, 56 (shortly before: pannis obsita): servi, Cic. Pis. 27, 67: mancipia, id. Phil. 2, 29, 73.— Esp., as a sign of mourning (when a person had lost friends by death, was under accusation, or in distress from any cause): sensi magno opere moveri judices, cum excitavi maestum ac sordidatum senem, Cic. de Or. 2, 47, 195; cf. id. Pis. 41, 99: reus, Liv. 6, 20; 27, 34: Virginius sordidatus filiam suam obsoletā veste in forum deducit, id. 3, 47: expulsi bonis omnibus Romam venerunt, sordidati, Cic. Verr. 2, 2, 25, § 62: turba Aetolorum, Liv. 45, 28: primo diluculo sordidatus descendit ad rostra, Suet. Vit. 15.—* Trop., foul, polluted: sordidatissima conscientia, Sid. Ep. 3, 13 fin.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
sordĭdātus
Headword (normalized):
sordĭdātus
Headword (normalized/stripped):
sordidatus
Intro Text:
sordĭdātus, a, um, adj. sordidus; cf.: albatus, atratus, from albus, ater, etc., in dirty clothes, meanly or shabbily dressed. Lit. In gen.: quamquam ego sum sordidatus, frugi tamen sum, * Plaut. As. 2, 4, 90: sordidata et sordida, Ter. Heaut. 2, 3, 56 (shortly before: pannis obsita): servi, Cic. Pis. 27, 67: mancipia, id. Phil. 2, 29, 73.— Esp., as a sign of mourning (when a person had lost friends by death, was under accusation, or in distress from any cause): sensi magno opere moveri judices, cum excitavi maestum ac sordidatum senem, Cic. de Or. 2, 47, 195; cf. id. Pis. 41, 99: reus, Liv. 6, 20; 27, 34: Virginius sordidatus filiam suam obsoletā veste in forum deducit, id. 3, 47: expulsi bonis omnibus Romam venerunt, sordidati, Cic. Verr. 2, 2, 25, § 62: turba Aetolorum, Liv. 45, 28: primo diluculo sordidatus descendit ad rostra, Suet. Vit. 15.—* Trop., foul, polluted: sordidatissima conscientia, Sid. Ep. 3, 13 fin.
IDX:
44823
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n44784
Key:
sordidatus

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "sordĭdātus, a, um, adj. sordidus; cf.: albatus, atratus, from albus, ater, etc., in dirty clothes, meanly or shabbily dressed.  Lit.  In gen.: quamquam ego sum sordidatus, frugi tamen sum, * Plaut. As. 2, 4, 90: sordidata et sordida, Ter. Heaut. 2, 3, 56 (shortly before: pannis obsita): servi, Cic. Pis. 27, 67: mancipia, id. Phil. 2, 29, 73.— Esp., as a sign of mourning (when a person had lost friends by death, was under accusation, or in distress from any cause): sensi magno opere moveri judices, cum excitavi maestum ac sordidatum senem, Cic. de Or. 2, 47, 195; cf. id. Pis. 41, 99: reus, Liv. 6, 20; 27, 34: Virginius sordidatus filiam suam obsoletā veste in forum deducit, id. 3, 47: expulsi bonis omnibus Romam venerunt, sordidati, Cic. Verr. 2, 2, 25, § 62: turba Aetolorum, Liv. 45, 28: primo diluculo sordidatus descendit ad rostra, Suet. Vit. 15.—*  Trop., foul, polluted: sordidatissima conscientia, Sid. Ep. 3, 13 fin.\n",
  "key": "sordidatus",
  "type": "main"
}