sēdĭtĭo
sēdĭtĭo, ōnis, f. sed, i. e. sine (v. h. v.), and itio; thus, orig., a going aside, going apart; hence, Lit., an insurrectionary separation (political or military); dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition (very freq. and class.; syn.: secessio, defectus): ea dissensio civium, quod seorsum eunt alii ad alios, seditio dicitur, Cic. Rep. 6, 1, 3 (ap. Serv. Verg. A. 1, 149, and Non. 25, 6): duobus tribunis plebis per seditionem creatis, id. ib. 2, 34, 59; cf. Liv. 2, 31 fin. sq.: si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset, Cic. Att. 10, 1, 2; cf. Gell. 2, 12, 1: ne qua seditio oriretur, Caes. B. G. 7, 28 fin.; Sall. C. 34, 2: seditione factā, Caes. B. C. 1, 87, 3: seditionem inter Poenos et Siculos milites esse factam, Cic. Div. 1, 24, 50; cf.: seditio inter belli pacisque auctores orta, Liv. 2, 16: seditionem ac discordiam concitare, Cic. Mur. 39, 83: commovere, id. Att. 2, 1, 8: movere, Vell. 2, 68, 2: coeptare, Tac. A. 1, 38; 1, 45; 2, 81 et saep.: componere, id. H. 4, 14: magno in populo cum saepe coörta est Seditio, etc., Verg. A. 1, 149; Hor. Ep. 1, 2, 15: seditione potens, Verg. A. 11, 340.—Plur.: cum hominem seditiosum defenderet, non dubitavit seditiones ipsas ornare, Cic. de Or. 2, 28, 124; 2, 48, 199; Sall. J. 37, 1; Liv. 4, 2; 5, 3; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 3, 3, 29; 3, 6, 13; Tac. A. 4, 68 et saep.—Seditio, personified as one of the attendants of Fama, Ov. M. 12, 61.— Transf., in gen., dissension, discord, strife, quarrel (very rare; mostly poet.; in Cic. only as a transl. of the Greek στάσις): Amphitruo uxori turbas conciet ...tum meus pater Eam seditionem in tranquillum conferet, Plaut. Am. 1, 2, 16: ut homini adulescentulo Filiam darem in seditionem atque in incertas nuptias, Ter. And. 5, 1, 11 Ruhnk.: cui studeat, deus omnis habet, crescitque favore Turbida seditio, donec Juppiter, etc., Ov. M. 9, 426; so, domestica (opp. fraterna concordia), Liv. 45, 19: pantomimorum, Suet. Ner. 26: non illaudata (with magno certatur amore), Claud. in Rufin. 2, 226.— Of inanimate and abstract things: seditio maris, uproar, turbulence, Stat. Th. 9, 142: pelagi, Manil. 2, 90: siderum, id. 2, 196: flammasque rebelles Seditione tori (Eteoclis et Polynicis), Stat. Th. 1, 36: intestina corporis, Liv. 2, 32, 12.—Comically: seditionem facit lien, occupat praecordia, rebels, and takes possession of my stomach, Plaut. Merc. 1, 14: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere ducebat, et eam consilio sedari volebat, Cic. Rep. 1, 38, 60.
No short def.
Headword (normalized):
sēdĭtĭo
Headword (normalized/stripped):
seditio
Intro Text:
sēdĭtĭo, ōnis, f. sed, i. e. sine (v. h. v.), and itio; thus, orig., a going aside, going apart; hence, Lit., an insurrectionary separation (political or military); dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition (very freq. and class.; syn.: secessio, defectus): ea dissensio civium, quod seorsum eunt alii ad alios, seditio dicitur, Cic. Rep. 6, 1, 3 (ap. Serv. Verg. A. 1, 149, and Non. 25, 6): duobus tribunis plebis per seditionem creatis, id. ib. 2, 34, 59; cf. Liv. 2, 31 fin. sq.: si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset, Cic. Att. 10, 1, 2; cf. Gell. 2, 12, 1: ne qua seditio oriretur, Caes. B. G. 7, 28 fin.; Sall. C. 34, 2: seditione factā, Caes. B. C. 1, 87, 3: seditionem inter Poenos et Siculos milites esse factam, Cic. Div. 1, 24, 50; cf.: seditio inter belli pacisque auctores orta, Liv. 2, 16: seditionem ac discordiam concitare, Cic. Mur. 39, 83: commovere, id. Att. 2, 1, 8: movere, Vell. 2, 68, 2: coeptare, Tac. A. 1, 38; 1, 45; 2, 81 et saep.: componere, id. H. 4, 14: magno in populo cum saepe coörta est Seditio, etc., Verg. A. 1, 149; Hor. Ep. 1, 2, 15: seditione potens, Verg. A. 11, 340.—Plur.: cum hominem seditiosum defenderet, non dubitavit seditiones ipsas ornare, Cic. de Or. 2, 28, 124; 2, 48, 199; Sall. J. 37, 1; Liv. 4, 2; 5, 3; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 3, 3, 29; 3, 6, 13; Tac. A. 4, 68 et saep.—Seditio, personified as one of the attendants of Fama, Ov. M. 12, 61.— Transf., in gen., dissension, discord, strife, quarrel (very rare; mostly poet.; in Cic. only as a transl. of the Greek στάσις): Amphitruo uxori turbas conciet ...tum meus pater Eam seditionem in tranquillum conferet, Plaut. Am. 1, 2, 16: ut homini adulescentulo Filiam darem in seditionem atque in incertas nuptias, Ter. And. 5, 1, 11 Ruhnk.: cui studeat, deus omnis habet, crescitque favore Turbida seditio, donec Juppiter, etc., Ov. M. 9, 426; so, domestica (opp. fraterna concordia), Liv. 45, 19: pantomimorum, Suet. Ner. 26: non illaudata (with magno certatur amore), Claud. in Rufin. 2, 226.— Of inanimate and abstract things: seditio maris, uproar, turbulence, Stat. Th. 9, 142: pelagi, Manil. 2, 90: siderum, id. 2, 196: flammasque rebelles Seditione tori (Eteoclis et Polynicis), Stat. Th. 1, 36: intestina corporis, Liv. 2, 32, 12.—Comically: seditionem facit lien, occupat praecordia, rebels, and takes possession of my stomach, Plaut. Merc. 1, 14: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere ducebat, et eam consilio sedari volebat, Cic. Rep. 1, 38, 60.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n43312
No citations.
{
"content": "sēdĭtĭo, ōnis, f. sed, i. e. sine (v. h. v.), and itio; thus, orig., a going aside, going apart; hence, Lit., an insurrectionary separation (political or military); dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition (very freq. and class.; syn.: secessio, defectus): ea dissensio civium, quod seorsum eunt alii ad alios, seditio dicitur, Cic. Rep. 6, 1, 3 (ap. Serv. Verg. A. 1, 149, and Non. 25, 6): duobus tribunis plebis per seditionem creatis, id. ib. 2, 34, 59; cf. Liv. 2, 31 fin. sq.: si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset, Cic. Att. 10, 1, 2; cf. Gell. 2, 12, 1: ne qua seditio oriretur, Caes. B. G. 7, 28 fin.; Sall. C. 34, 2: seditione factā, Caes. B. C. 1, 87, 3: seditionem inter Poenos et Siculos milites esse factam, Cic. Div. 1, 24, 50; cf.: seditio inter belli pacisque auctores orta, Liv. 2, 16: seditionem ac discordiam concitare, Cic. Mur. 39, 83: commovere, id. Att. 2, 1, 8: movere, Vell. 2, 68, 2: coeptare, Tac. A. 1, 38; 1, 45; 2, 81 et saep.: componere, id. H. 4, 14: magno in populo cum saepe coörta est Seditio, etc., Verg. A. 1, 149; Hor. Ep. 1, 2, 15: seditione potens, Verg. A. 11, 340.—Plur.: cum hominem seditiosum defenderet, non dubitavit seditiones ipsas ornare, Cic. de Or. 2, 28, 124; 2, 48, 199; Sall. J. 37, 1; Liv. 4, 2; 5, 3; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 3, 3, 29; 3, 6, 13; Tac. A. 4, 68 et saep.—Seditio, personified as one of the attendants of Fama, Ov. M. 12, 61.— Transf., in gen., dissension, discord, strife, quarrel (very rare; mostly poet.; in Cic. only as a transl. of the Greek στάσις): Amphitruo uxori turbas conciet ...tum meus pater Eam seditionem in tranquillum conferet, Plaut. Am. 1, 2, 16: ut homini adulescentulo Filiam darem in seditionem atque in incertas nuptias, Ter. And. 5, 1, 11 Ruhnk.: cui studeat, deus omnis habet, crescitque favore Turbida seditio, donec Juppiter, etc., Ov. M. 9, 426; so, domestica (opp. fraterna concordia), Liv. 45, 19: pantomimorum, Suet. Ner. 26: non illaudata (with magno certatur amore), Claud. in Rufin. 2, 226.— Of inanimate and abstract things: seditio maris, uproar, turbulence, Stat. Th. 9, 142: pelagi, Manil. 2, 90: siderum, id. 2, 196: flammasque rebelles Seditione tori (Eteoclis et Polynicis), Stat. Th. 1, 36: intestina corporis, Liv. 2, 32, 12.—Comically: seditionem facit lien, occupat praecordia, rebels, and takes possession of my stomach, Plaut. Merc. 1, 14: Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere ducebat, et eam consilio sedari volebat, Cic. Rep. 1, 38, 60.\n",
"key": "seditio",
"type": "main"
}