sectātor
sectātor, ōris, m. id., a follower, attendant, adherent; in the plur., a train, retinue, suite (syn. assectator). In gen. (rare but class.): at sectabantur multi. Quid opus est sectatoribus? (of the train accompanying a candidate) Cic. Mur. 34, 71 (shortly afterwards, assectatio and assectari); cf.: lex Fabia, quae est de numero sectatorum, id. ib. 34, 71: num Gabinii comes vel sectator? id. Rab. Post. 8, 21: puerorum rixantium, Sen. Brev. Vit. 12, 2; cf.: sectator domi, comes in publico, Tac. A. 4, 68: habet (Thrasea) sectatores vel potius satellites, id. ib. 16, 22: multis sectatorum dilapsis, id. ib. 5, 10 fin.: sectator quaestoris, id. ib. 11, 21.— In partic. A follower, adherent of a leader or sect (only post-Aug.): hic non tam discipulos quam sectatores aliquot habuit, Suet. Gram. 24; cf. Tac. Or. 34: cohors sectatorum Aristotelis, Gell. 13, 5, 2: eloquentiae aut philosophiae sectatores, id. 19, 5, 1; cf. id. 2, 2, 2. — One who practises, a follower (late Lat.): bonorum operum, Vulg. Tit. 2, 14.
No short def.
Headword (normalized):
sectātor
Headword (normalized/stripped):
sectator
Intro Text:
sectātor, ōris, m. id., a follower, attendant, adherent; in the plur., a train, retinue, suite (syn. assectator). In gen. (rare but class.): at sectabantur multi. Quid opus est sectatoribus? (of the train accompanying a candidate) Cic. Mur. 34, 71 (shortly afterwards, assectatio and assectari); cf.: lex Fabia, quae est de numero sectatorum, id. ib. 34, 71: num Gabinii comes vel sectator? id. Rab. Post. 8, 21: puerorum rixantium, Sen. Brev. Vit. 12, 2; cf.: sectator domi, comes in publico, Tac. A. 4, 68: habet (Thrasea) sectatores vel potius satellites, id. ib. 16, 22: multis sectatorum dilapsis, id. ib. 5, 10 fin.: sectator quaestoris, id. ib. 11, 21.— In partic. A follower, adherent of a leader or sect (only post-Aug.): hic non tam discipulos quam sectatores aliquot habuit, Suet. Gram. 24; cf. Tac. Or. 34: cohors sectatorum Aristotelis, Gell. 13, 5, 2: eloquentiae aut philosophiae sectatores, id. 19, 5, 1; cf. id. 2, 2, 2. — One who practises, a follower (late Lat.): bonorum operum, Vulg. Tit. 2, 14.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n43245
No citations.
{
"content": "sectātor, ōris, m. id., a follower, attendant, adherent; in the plur., a train, retinue, suite (syn. assectator). In gen. (rare but class.): at sectabantur multi. Quid opus est sectatoribus? (of the train accompanying a candidate) Cic. Mur. 34, 71 (shortly afterwards, assectatio and assectari); cf.: lex Fabia, quae est de numero sectatorum, id. ib. 34, 71: num Gabinii comes vel sectator? id. Rab. Post. 8, 21: puerorum rixantium, Sen. Brev. Vit. 12, 2; cf.: sectator domi, comes in publico, Tac. A. 4, 68: habet (Thrasea) sectatores vel potius satellites, id. ib. 16, 22: multis sectatorum dilapsis, id. ib. 5, 10 fin.: sectator quaestoris, id. ib. 11, 21.— In partic. A follower, adherent of a leader or sect (only post-Aug.): hic non tam discipulos quam sectatores aliquot habuit, Suet. Gram. 24; cf. Tac. Or. 34: cohors sectatorum Aristotelis, Gell. 13, 5, 2: eloquentiae aut philosophiae sectatores, id. 19, 5, 1; cf. id. 2, 2, 2. — One who practises, a follower (late Lat.): bonorum operum, Vulg. Tit. 2, 14.\n",
"key": "sectator",
"type": "main"
}