Scŏtīnus
Scŏtīnus, i, m., = Σκοτεινός (the Obscure), an epithet of Heraclitus: legati ad Hannibalem missi Heraclitus, cui Scotino cognomen erat, etc., Liv. 23, 39, 3 (v. Munro ad Lucr. 1, 639); cf.: Heraclitus cui cognomen fecit orationis obscuritas, Sen. Ep. 12, 7 (as Greek, Cic. Fin. 2, 5, 15).
No short def.
Headword (normalized):
scŏtīnus
Headword (normalized/stripped):
scotinus
Intro Text:
Scŏtīnus, i, m., = Σκοτεινός (the Obscure), an epithet of Heraclitus: legati ad Hannibalem missi Heraclitus, cui Scotino cognomen erat, etc., Liv. 23, 39, 3 (v. Munro ad Lucr. 1, 639); cf.: Heraclitus cui cognomen fecit orationis obscuritas, Sen. Ep. 12, 7 (as Greek, Cic. Fin. 2, 5, 15).
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n43079
No citations.
{
"content": "Scŏtīnus, i, m., = Σκοτεινός (the Obscure), an epithet of Heraclitus: legati ad Hannibalem missi Heraclitus, cui Scotino cognomen erat, etc., Liv. 23, 39, 3 (v. Munro ad Lucr. 1, 639); cf.: Heraclitus cui cognomen fecit orationis obscuritas, Sen. Ep. 12, 7 (as Greek, Cic. Fin. 2, 5, 15).\n",
"key": "Scotinus",
"type": "greek"
}