rūmĭnor
            
          
          rūmĭnor, āri, v. dep. a., and (after the Aug. period) rūmĭno, āre, v. n. and a. [rumen], to chew over again, chew the cud, to ruminate.  Lit.  Neutr.: bos ruminat, Col. 6, 6, 1; Plin. 11, 37, 61, § 160; 9, 17, 29, § 62 al.; Vulg. Lev. 11, 26.— Act.: (bos) ruminat herbas, Verg. E. 6, 54; cf.: revocatas herbas, Ov. Am. 3, 5, 17: epastas herbas, id. Hal. 119: escas gutture, Paul. Nol. Carm. 18, 340.— Trop., to think over, to muse or ruminate upon (only anteand post-class.; but cf. ruminatio): nemo haec ruminetur mulieri, Liv. Andron. ap. Non. 166, 29: ruminabitur humanitatem,   Varr. ap. Non. 166, 27: Odyssean Homeri ruminari incipis, id. ib. 480, 24: ruminaris antiquitates, id. ib. 480, 23: dum carmina tua ruminas, Symm. Ep. 3, 13 fin.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            rūmĭnor
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            ruminor
           
          
            Intro Text:
            rūmĭnor, āri, v. dep. a., and (after the Aug. period) rūmĭno, āre, v. n. and a. [rumen], to chew over again, chew the cud, to ruminate.  Lit.  Neutr.: bos ruminat, Col. 6, 6, 1; Plin. 11, 37, 61, § 160; 9, 17, 29, § 62 al.; Vulg. Lev. 11, 26.— Act.: (bos) ruminat herbas, Verg. E. 6, 54; cf.: revocatas herbas, Ov. Am. 3, 5, 17: epastas herbas, id. Hal. 119: escas gutture, Paul. Nol. Carm. 18, 340.— Trop., to think over, to muse or ruminate upon (only anteand post-class.; but cf. ruminatio): nemo haec ruminetur mulieri, Liv. Andron. ap. Non. 166, 29: ruminabitur humanitatem,   Varr. ap. Non. 166, 27: Odyssean Homeri ruminari incipis, id. ib. 480, 24: ruminaris antiquitates, id. ib. 480, 23: dum carmina tua ruminas, Symm. Ep. 3, 13 fin.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n42005
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "rūmĭnor, āri, v. dep. a., and (after the Aug. period) rūmĭno, āre, v. n. and a. [rumen], to chew over again, chew the cud, to ruminate.  Lit.  Neutr.: bos ruminat, Col. 6, 6, 1; Plin. 11, 37, 61, § 160; 9, 17, 29, § 62 al.; Vulg. Lev. 11, 26.— Act.: (bos) ruminat herbas, Verg. E. 6, 54; cf.: revocatas herbas, Ov. Am. 3, 5, 17: epastas herbas, id. Hal. 119: escas gutture, Paul. Nol. Carm. 18, 340.— Trop., to think over, to muse or ruminate upon (only anteand post-class.; but cf. ruminatio): nemo haec ruminetur mulieri, Liv. Andron. ap. Non. 166, 29: ruminabitur humanitatem,   Varr. ap. Non. 166, 27: Odyssean Homeri ruminari incipis, id. ib. 480, 24: ruminaris antiquitates, id. ib. 480, 23: dum carmina tua ruminas, Symm. Ep. 3, 13 fin.\n",
  "key": "ruminor",
  "type": "main"
}