View word page
rīsus
rīsus, ūs, m. id., a laughing, laughter, laugh (equally freq. in sing. and plur.): risum movere ... quid sit risus, Cic. de Or. 2, 58, 235 sq.; cf. the whole chapter, De risu, Quint. 6, 3: alicui risum magis quam stomachum movere, Cic. Att. 6, 3, 7; cf.: risum judicis movere, Quint. 6, 3, 1: risus populi factus est, Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; cf.: risus facere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1: miros risus nos edere, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2; for which: ne spissae risum tollant coronae, Hor. A. P. 381: risus captare, Cic. Tusc. 2, 7, 17; so, risum captare, Quint. 6, 3, 26; 8, 3, 48: mediocris quidam est risus consecutus non in te, sed, etc., Cic. Fam. 5, 2, 2: in eam tabulam magni risus consequebantur, id. Q. Fr. 2, 6, 5: togam sum ejus magno hominum risu cavillatus, id. ib. 2, 10 (12), 2: risu cognoscere matrem, Verg. E. 4, 60: amara lento Temperet risu, Hor. C. 2, 16, 26: proditor Gratus puellae risus, id. ib. 1, 9, 21; id. S. 1, 4, 34: risui sorori fuit, Liv. 6, 34; Just. 1, 4, 12; 44, 2, 4: nimis aegre risum continui, Plaut. As. 3, 2, 36: nequeo risu me admoderarier, id. Mil. 4, 2, 81: risu emoriri, Ter. Eun. 3, 1, 42: risu clandestino rumpier, Afran. ap. Non. 503, 14: unde oriebantur risus dulcesque cachinni, Lucr. 5, 1403: paene ille timore, ego risu corrui, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2.— Transf., an object of laughter: deus omnibus risus erat, Ov. F. 1, 438.— A jest, a practical joke, mockery: qui per jocum deos inridens, jussit, etc.... qui risus populo cladem attulit, Cic. N. D. 2, 3, 7.— Personified, as a deity, App. M. 3, p. 134, 12.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
rīsus
Headword (normalized):
rīsus
Headword (normalized/stripped):
risus
Intro Text:
rīsus, ūs, m. id., a laughing, laughter, laugh (equally freq. in sing. and plur.): risum movere ... quid sit risus, Cic. de Or. 2, 58, 235 sq.; cf. the whole chapter, De risu, Quint. 6, 3: alicui risum magis quam stomachum movere, Cic. Att. 6, 3, 7; cf.: risum judicis movere, Quint. 6, 3, 1: risus populi factus est, Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; cf.: risus facere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1: miros risus nos edere, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2; for which: ne spissae risum tollant coronae, Hor. A. P. 381: risus captare, Cic. Tusc. 2, 7, 17; so, risum captare, Quint. 6, 3, 26; 8, 3, 48: mediocris quidam est risus consecutus non in te, sed, etc., Cic. Fam. 5, 2, 2: in eam tabulam magni risus consequebantur, id. Q. Fr. 2, 6, 5: togam sum ejus magno hominum risu cavillatus, id. ib. 2, 10 (12), 2: risu cognoscere matrem, Verg. E. 4, 60: amara lento Temperet risu, Hor. C. 2, 16, 26: proditor Gratus puellae risus, id. ib. 1, 9, 21; id. S. 1, 4, 34: risui sorori fuit, Liv. 6, 34; Just. 1, 4, 12; 44, 2, 4: nimis aegre risum continui, Plaut. As. 3, 2, 36: nequeo risu me admoderarier, id. Mil. 4, 2, 81: risu emoriri, Ter. Eun. 3, 1, 42: risu clandestino rumpier, Afran. ap. Non. 503, 14: unde oriebantur risus dulcesque cachinni, Lucr. 5, 1403: paene ille timore, ego risu corrui, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2.— Transf., an object of laughter: deus omnibus risus erat, Ov. F. 1, 438.— A jest, a practical joke, mockery: qui per jocum deos inridens, jussit, etc.... qui risus populo cladem attulit, Cic. N. D. 2, 3, 7.— Personified, as a deity, App. M. 3, p. 134, 12.
IDX:
41823
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n41788
Key:
risus

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "rīsus, ūs, m. id., a laughing, laughter, laugh (equally freq. in sing. and plur.): risum movere ... quid sit risus, Cic. de Or. 2, 58, 235 sq.; cf. the whole chapter, De risu, Quint. 6, 3: alicui risum magis quam stomachum movere, Cic. Att. 6, 3, 7; cf.: risum judicis movere, Quint. 6, 3, 1: risus populi factus est, Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; cf.: risus facere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 9, 1: miros risus nos edere, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2; for which: ne spissae risum tollant coronae, Hor. A. P. 381: risus captare, Cic. Tusc. 2, 7, 17; so, risum captare, Quint. 6, 3, 26; 8, 3, 48: mediocris quidam est risus consecutus non in te, sed, etc., Cic. Fam. 5, 2, 2: in eam tabulam magni risus consequebantur, id. Q. Fr. 2, 6, 5: togam sum ejus magno hominum risu cavillatus, id. ib. 2, 10 (12), 2: risu cognoscere matrem, Verg. E. 4, 60: amara lento Temperet risu, Hor. C. 2, 16, 26: proditor Gratus puellae risus, id. ib. 1, 9, 21; id. S. 1, 4, 34: risui sorori fuit, Liv. 6, 34; Just. 1, 4, 12; 44, 2, 4: nimis aegre risum continui, Plaut. As. 3, 2, 36: nequeo risu me admoderarier, id. Mil. 4, 2, 81: risu emoriri, Ter. Eun. 3, 1, 42: risu clandestino rumpier, Afran. ap. Non. 503, 14: unde oriebantur risus dulcesque cachinni, Lucr. 5, 1403: paene ille timore, ego risu corrui, Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2.—  Transf., an object of laughter: deus omnibus risus erat, Ov. F. 1, 438.—  A jest, a practical joke, mockery: qui per jocum deos inridens, jussit, etc.... qui risus populo cladem attulit, Cic. N. D. 2, 3, 7.—  Personified, as a deity, App. M. 3, p. 134, 12.\n",
  "key": "risus",
  "type": "main"
}