assumptĭo (
assumptĭo (ads-; v. adsumo init.), ōnis, f. assumo. In gen., a taking, receiving, assumption (post-Aug. and very rare): adsumptio culturae, Pall. 1, 6, 12: quae adsumptio (eorum erit), nisi vita ex mortuis? Vulg. Rom. 11, 15: dies adsumptionis ejus (of the assumption of our Lord), ib. Luc. 9, 51.— Esp., An eager reception, adoption: artes propter se adsumendas putamus, quia sit in his aliquid dignum adsumptione, Cic. Fin. 3, 5, 18.— Meton. (abstr. for concr.), one that takes up (eccl. Lat.): Dominus est adsumptio nostra, Vulg. Psa. 88, 19.—Also (after the Hebrew), that which is taken up, lifted up (with the voice), a prophecy: (prophetae) viderunt tibi adsumptiones falsas, Vulg. Thren. 2, 14.— In logic, t. t., the minor proposition of a syllogism (v. assumo, II. C.), Cic. Inv. 1, 37, 64: adsumptio, quam πρόσληψιν īdem (dialectici) vocant, id. Div. 2, 53, 108; Quint. 5, 14, 5 sq.; Isid. Orig. 2, 9, 2.— In jurid. Lat., an addition, circumstance, = circumstantia, Dig. 28, 5, 46 fin.
No short def.
Headword (normalized):
assumptĭo (
Headword (normalized/stripped):
assumptio (
Intro Text:
assumptĭo (ads-; v. adsumo init.), ōnis, f. assumo. In gen., a taking, receiving, assumption (post-Aug. and very rare): adsumptio culturae, Pall. 1, 6, 12: quae adsumptio (eorum erit), nisi vita ex mortuis? Vulg. Rom. 11, 15: dies adsumptionis ejus (of the assumption of our Lord), ib. Luc. 9, 51.— Esp., An eager reception, adoption: artes propter se adsumendas putamus, quia sit in his aliquid dignum adsumptione, Cic. Fin. 3, 5, 18.— Meton. (abstr. for concr.), one that takes up (eccl. Lat.): Dominus est adsumptio nostra, Vulg. Psa. 88, 19.—Also (after the Hebrew), that which is taken up, lifted up (with the voice), a prophecy: (prophetae) viderunt tibi adsumptiones falsas, Vulg. Thren. 2, 14.— In logic, t. t., the minor proposition of a syllogism (v. assumo, II. C.), Cic. Inv. 1, 37, 64: adsumptio, quam πρόσληψιν īdem (dialectici) vocant, id. Div. 2, 53, 108; Quint. 5, 14, 5 sq.; Isid. Orig. 2, 9, 2.— In jurid. Lat., an addition, circumstance, = circumstantia, Dig. 28, 5, 46 fin.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n4108
No citations.
{
"content": "assumptĭo (ads-; v. adsumo init.), ōnis, f. assumo. In gen., a taking, receiving, assumption (post-Aug. and very rare): adsumptio culturae, Pall. 1, 6, 12: quae adsumptio (eorum erit), nisi vita ex mortuis? Vulg. Rom. 11, 15: dies adsumptionis ejus (of the assumption of our Lord), ib. Luc. 9, 51.— Esp., An eager reception, adoption: artes propter se adsumendas putamus, quia sit in his aliquid dignum adsumptione, Cic. Fin. 3, 5, 18.— Meton. (abstr. for concr.), one that takes up (eccl. Lat.): Dominus est adsumptio nostra, Vulg. Psa. 88, 19.—Also (after the Hebrew), that which is taken up, lifted up (with the voice), a prophecy: (prophetae) viderunt tibi adsumptiones falsas, Vulg. Thren. 2, 14.— In logic, t. t., the minor proposition of a syllogism (v. assumo, II. C.), Cic. Inv. 1, 37, 64: adsumptio, quam πρόσληψιν īdem (dialectici) vocant, id. Div. 2, 53, 108; Quint. 5, 14, 5 sq.; Isid. Orig. 2, 9, 2.— In jurid. Lat., an addition, circumstance, = circumstantia, Dig. 28, 5, 46 fin.\n",
"key": "assumptio",
"type": "main"
}