View word page
rĕluctor
rĕluctor, ātus, 1 (abl. part. pres. reluctanti, Ov Am. 3, 4, 14), v. dep. n., to struggle against any thing, to resist (poet. and in post-Aug. prose; syn.: repugno, renitor, adversor). Lit.: visit cubiculum, in quo reluctantis et impulsae (uxoris) vestigia cernebantur, Tac. A. 4, 22: huic spiritus oris Multa reluctanti obstruitur, Verg. G. 4, 301: reluctantes dracones, Hor. C. 4, 4, 11; Ov. Am. 3, 4, 14: hostis reluctans, id. ib. 2, 9, 12; Curt. 6, 2, 6.— Poet., with inf.: equites illic poscentia cursum Ora reluctantur pressis sedare lupatis, Claud. in Ruf 2, 354. — Transf., of inanimate subjects: Mycale, quam deduxisse canendo Saepe reluctatae constabat cornua lunae, Ov. M. 12, 264: inter obstantia saxa fractis aquis ac reluctantibus, Quint. 9, 4, 7: reluctantur faces, Sen. Herc. Oet. 1729: domitare ventos reluctantes, Plin. Pan. 81, 4.— Trop., to oppose, resist; to be adverse or reluctant: reluctatus invitusque revertens in Italiam, Vell. 2, 102, 5; cf.: diu sum equidem reluctatus, Quint. prooem. § 1: diuque precibus ipsum reluctatum aegre vicerunt, ut, etc., Curt. 8, 2, 11; cf. Mart. 5, 35, 5: his tot tantisque rationibus, quamquam multum reluctata verecundia Principis nostri, tandem tamen, cessit, Plin. Pan. 60, 4: fatis reluctantibus, Petr. 111.?*! Act. collat. form: faucibus ipsis hiantis Cerberi reluctabat, App. M. 4, p. 151, 28: pectus et venter reluctabat, id. ib. 7, p. 189, 38; Fulg. contr Verg.— Reluctatus, in a pass. signif., Claud. Rapt. Pros. 1, 42.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
rĕluctor
Headword (normalized):
rĕluctor
Headword (normalized/stripped):
reluctor
Intro Text:
rĕluctor, ātus, 1 (abl. part. pres. reluctanti, Ov Am. 3, 4, 14), v. dep. n., to struggle against any thing, to resist (poet. and in post-Aug. prose; syn.: repugno, renitor, adversor). Lit.: visit cubiculum, in quo reluctantis et impulsae (uxoris) vestigia cernebantur, Tac. A. 4, 22: huic spiritus oris Multa reluctanti obstruitur, Verg. G. 4, 301: reluctantes dracones, Hor. C. 4, 4, 11; Ov. Am. 3, 4, 14: hostis reluctans, id. ib. 2, 9, 12; Curt. 6, 2, 6.— Poet., with inf.: equites illic poscentia cursum Ora reluctantur pressis sedare lupatis, Claud. in Ruf 2, 354. — Transf., of inanimate subjects: Mycale, quam deduxisse canendo Saepe reluctatae constabat cornua lunae, Ov. M. 12, 264: inter obstantia saxa fractis aquis ac reluctantibus, Quint. 9, 4, 7: reluctantur faces, Sen. Herc. Oet. 1729: domitare ventos reluctantes, Plin. Pan. 81, 4.— Trop., to oppose, resist; to be adverse or reluctant: reluctatus invitusque revertens in Italiam, Vell. 2, 102, 5; cf.: diu sum equidem reluctatus, Quint. prooem. § 1: diuque precibus ipsum reluctatum aegre vicerunt, ut, etc., Curt. 8, 2, 11; cf. Mart. 5, 35, 5: his tot tantisque rationibus, quamquam multum reluctata verecundia Principis nostri, tandem tamen, cessit, Plin. Pan. 60, 4: fatis reluctantibus, Petr. 111.?*! Act. collat. form: faucibus ipsis hiantis Cerberi reluctabat, App. M. 4, p. 151, 28: pectus et venter reluctabat, id. ib. 7, p. 189, 38; Fulg. contr Verg.— Reluctatus, in a pass. signif., Claud. Rapt. Pros. 1, 42.
IDX:
41033
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n40998
Key:
reluctor

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "rĕluctor, ātus, 1 (abl. part. pres. reluctanti, Ov Am. 3, 4, 14), v. dep. n., to struggle against any thing, to resist (poet. and in post-Aug. prose; syn.: repugno, renitor, adversor).  Lit.: visit cubiculum, in quo reluctantis et impulsae (uxoris) vestigia cernebantur, Tac. A. 4, 22: huic spiritus oris Multa reluctanti obstruitur, Verg. G. 4, 301: reluctantes dracones, Hor. C. 4, 4, 11; Ov. Am. 3, 4, 14: hostis reluctans, id. ib. 2, 9, 12; Curt. 6, 2, 6.— Poet., with inf.: equites illic poscentia cursum Ora reluctantur pressis sedare lupatis, Claud. in Ruf 2, 354. —  Transf., of inanimate subjects: Mycale, quam deduxisse canendo Saepe reluctatae constabat cornua lunae, Ov. M. 12, 264: inter obstantia saxa fractis aquis ac reluctantibus, Quint. 9, 4, 7: reluctantur faces, Sen. Herc. Oet. 1729: domitare ventos reluctantes, Plin. Pan. 81, 4.— Trop., to oppose, resist; to be adverse or reluctant: reluctatus invitusque revertens in Italiam, Vell. 2, 102, 5; cf.: diu sum equidem reluctatus, Quint. prooem. § 1: diuque precibus ipsum reluctatum aegre vicerunt, ut, etc., Curt. 8, 2, 11; cf. Mart. 5, 35, 5: his tot tantisque rationibus, quamquam multum reluctata verecundia Principis nostri, tandem tamen, cessit, Plin. Pan. 60, 4: fatis reluctantibus, Petr. 111.?*!  Act. collat. form: faucibus ipsis hiantis Cerberi reluctabat, App. M. 4, p. 151, 28: pectus et venter reluctabat, id. ib. 7, p. 189, 38; Fulg. contr Verg.—  Reluctatus, in a pass. signif., Claud. Rapt. Pros. 1, 42.\n",
  "key": "reluctor",
  "type": "main"
}