assĕvērātĭo (
assĕvērātĭo (ads-), ōnis, f. assevero. An earnest pursuit of any thing; hence, Of discourse, a vehement assertion, affirmation, asseveration: omni tibi adseveratione affirmo, Cic. Att. 13, 23: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum adseveratione, Auct. ad Her. 1, 3; so Quint. 4, 2, 94; 11, 3, 2; Plin. Pan. 67; Tac. A. 6, 2; 4, 42; 4, 52.— In Tac., of actions, a persevering earnestness, vehemence, rigor: igitur multā adseveratione ... coguntur patres, etc., Tac. A. 4, 19: accusatio tamen apud patres adseveratione eādem peracta, id. ib. 2, 31.—* In the old gram. lang., a strengthening part of speech, a word of emphasis: adiciebant et adseverationem, ut heu, Quint. 1, 4, 20: (adseverat heu, dum miserabili orationi ipsius, qui dicit dolorem, adjungit, Spald.).
No short def.
Headword (normalized):
assĕvērātĭo (
Headword (normalized/stripped):
asseveratio (
Intro Text:
assĕvērātĭo (ads-), ōnis, f. assevero. An earnest pursuit of any thing; hence, Of discourse, a vehement assertion, affirmation, asseveration: omni tibi adseveratione affirmo, Cic. Att. 13, 23: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum adseveratione, Auct. ad Her. 1, 3; so Quint. 4, 2, 94; 11, 3, 2; Plin. Pan. 67; Tac. A. 6, 2; 4, 42; 4, 52.— In Tac., of actions, a persevering earnestness, vehemence, rigor: igitur multā adseveratione ... coguntur patres, etc., Tac. A. 4, 19: accusatio tamen apud patres adseveratione eādem peracta, id. ib. 2, 31.—* In the old gram. lang., a strengthening part of speech, a word of emphasis: adiciebant et adseverationem, ut heu, Quint. 1, 4, 20: (adseverat heu, dum miserabili orationi ipsius, qui dicit dolorem, adjungit, Spald.).
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n4049
No citations.
{
"content": "assĕvērātĭo (ads-), ōnis, f. assevero. An earnest pursuit of any thing; hence, Of discourse, a vehement assertion, affirmation, asseveration: omni tibi adseveratione affirmo, Cic. Att. 13, 23: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum adseveratione, Auct. ad Her. 1, 3; so Quint. 4, 2, 94; 11, 3, 2; Plin. Pan. 67; Tac. A. 6, 2; 4, 42; 4, 52.— In Tac., of actions, a persevering earnestness, vehemence, rigor: igitur multā adseveratione ... coguntur patres, etc., Tac. A. 4, 19: accusatio tamen apud patres adseveratione eādem peracta, id. ib. 2, 31.—* In the old gram. lang., a strengthening part of speech, a word of emphasis: adiciebant et adseverationem, ut heu, Quint. 1, 4, 20: (adseverat heu, dum miserabili orationi ipsius, qui dicit dolorem, adjungit, Spald.).\n",
"key": "asseveratio",
"type": "main"
}