assĕvērātĭo (
            
          
          assĕvērātĭo (ads-), ōnis, f. assevero.  An earnest pursuit of any thing; hence,  Of discourse, a vehement assertion, affirmation, asseveration: omni tibi adseveratione affirmo, Cic. Att. 13, 23: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum adseveratione, Auct. ad Her. 1, 3; so Quint. 4, 2, 94; 11, 3, 2; Plin. Pan. 67; Tac. A. 6, 2; 4, 42; 4, 52.— In Tac., of actions, a persevering earnestness, vehemence, rigor: igitur multā adseveratione ... coguntur patres, etc., Tac. A. 4, 19: accusatio tamen apud patres adseveratione eādem peracta, id. ib. 2, 31.—*  In the old gram. lang., a strengthening part of speech, a word of emphasis: adiciebant et adseverationem, ut heu, Quint. 1, 4, 20: (adseverat heu, dum miserabili orationi ipsius, qui dicit dolorem, adjungit, Spald.).
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            assĕvērātĭo (
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            asseveratio (
           
          
            Intro Text:
            assĕvērātĭo (ads-), ōnis, f. assevero.  An earnest pursuit of any thing; hence,  Of discourse, a vehement assertion, affirmation, asseveration: omni tibi adseveratione affirmo, Cic. Att. 13, 23: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum adseveratione, Auct. ad Her. 1, 3; so Quint. 4, 2, 94; 11, 3, 2; Plin. Pan. 67; Tac. A. 6, 2; 4, 42; 4, 52.— In Tac., of actions, a persevering earnestness, vehemence, rigor: igitur multā adseveratione ... coguntur patres, etc., Tac. A. 4, 19: accusatio tamen apud patres adseveratione eādem peracta, id. ib. 2, 31.—*  In the old gram. lang., a strengthening part of speech, a word of emphasis: adiciebant et adseverationem, ut heu, Quint. 1, 4, 20: (adseverat heu, dum miserabili orationi ipsius, qui dicit dolorem, adjungit, Spald.).
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n4049
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "assĕvērātĭo (ads-), ōnis, f. assevero.  An earnest pursuit of any thing; hence,  Of discourse, a vehement assertion, affirmation, asseveration: omni tibi adseveratione affirmo, Cic. Att. 13, 23: confirmatio est nostrorum argumentorum expositio cum adseveratione, Auct. ad Her. 1, 3; so Quint. 4, 2, 94; 11, 3, 2; Plin. Pan. 67; Tac. A. 6, 2; 4, 42; 4, 52.— In Tac., of actions, a persevering earnestness, vehemence, rigor: igitur multā adseveratione ... coguntur patres, etc., Tac. A. 4, 19: accusatio tamen apud patres adseveratione eādem peracta, id. ib. 2, 31.—*  In the old gram. lang., a strengthening part of speech, a word of emphasis: adiciebant et adseverationem, ut heu, Quint. 1, 4, 20: (adseverat heu, dum miserabili orationi ipsius, qui dicit dolorem, adjungit, Spald.).\n",
  "key": "asseveratio",
  "type": "main"
}