assensus (
            
          
          assensus (ads-), ūs, m. assentior, an agreement, assent, approval, approbation.  In gen.: adsensu omnium dicere, Cic. N. D. 2, 2, 4: volgi adsensu et populari approbatione, id. Brut. 49, 185: omnium adsensu, Liv. 5, 9; 8, 5; 8, 4 fin.; cf. id. 3, 72: adsensu senatūs, Plin. Pan. 71: adsensum consequi agendo, id. Ep. 7, 6, 13; so Tac. A. 14, 12; 15, 22; Suet. Aug. 68; id. Tib. 45 et saep.—In the plur.: dicta Jovis pars voce probant; alii partes assensibus implent, Ov. M. 1, 245; 8, 604: hinc ingentes exciri adsensus, Tac. Or. 10 fin.—Also joyful, loud assent: exposuit cum ingenti adsensu, Liv. 27, 51.— Esp.  In philos. lang., like assensio, an assent to the reality of sensible appearances: concedam illum ipsum sapientem ... retenturum adsensum, nec umquam ulli viso adsensurum, nisi, etc., Cic. Ac. 2, 18, 57: tollendus adsensus est, id. ib. 2, 18, 59; 2, 18, 33 fin.; id. Fin. 3, 9, 31 al.— Poet., an echo: Et vox adsensu nemorum ingeminata remugit, Verg. G. 3, 45: Aereaque adsensu conspirant cornua rauco, id. A. 7, 615; Claud. VI. Cons. Hon. 615.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            assensus (
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            assensus (
           
          
            Intro Text:
            assensus (ads-), ūs, m. assentior, an agreement, assent, approval, approbation.  In gen.: adsensu omnium dicere, Cic. N. D. 2, 2, 4: volgi adsensu et populari approbatione, id. Brut. 49, 185: omnium adsensu, Liv. 5, 9; 8, 5; 8, 4 fin.; cf. id. 3, 72: adsensu senatūs, Plin. Pan. 71: adsensum consequi agendo, id. Ep. 7, 6, 13; so Tac. A. 14, 12; 15, 22; Suet. Aug. 68; id. Tib. 45 et saep.—In the plur.: dicta Jovis pars voce probant; alii partes assensibus implent, Ov. M. 1, 245; 8, 604: hinc ingentes exciri adsensus, Tac. Or. 10 fin.—Also joyful, loud assent: exposuit cum ingenti adsensu, Liv. 27, 51.— Esp.  In philos. lang., like assensio, an assent to the reality of sensible appearances: concedam illum ipsum sapientem ... retenturum adsensum, nec umquam ulli viso adsensurum, nisi, etc., Cic. Ac. 2, 18, 57: tollendus adsensus est, id. ib. 2, 18, 59; 2, 18, 33 fin.; id. Fin. 3, 9, 31 al.— Poet., an echo: Et vox adsensu nemorum ingeminata remugit, Verg. G. 3, 45: Aereaque adsensu conspirant cornua rauco, id. A. 7, 615; Claud. VI. Cons. Hon. 615.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n4019
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "assensus (ads-), ūs, m. assentior, an agreement, assent, approval, approbation.  In gen.: adsensu omnium dicere, Cic. N. D. 2, 2, 4: volgi adsensu et populari approbatione, id. Brut. 49, 185: omnium adsensu, Liv. 5, 9; 8, 5; 8, 4 fin.; cf. id. 3, 72: adsensu senatūs, Plin. Pan. 71: adsensum consequi agendo, id. Ep. 7, 6, 13; so Tac. A. 14, 12; 15, 22; Suet. Aug. 68; id. Tib. 45 et saep.—In the plur.: dicta Jovis pars voce probant; alii partes assensibus implent, Ov. M. 1, 245; 8, 604: hinc ingentes exciri adsensus, Tac. Or. 10 fin.—Also joyful, loud assent: exposuit cum ingenti adsensu, Liv. 27, 51.— Esp.  In philos. lang., like assensio, an assent to the reality of sensible appearances: concedam illum ipsum sapientem ... retenturum adsensum, nec umquam ulli viso adsensurum, nisi, etc., Cic. Ac. 2, 18, 57: tollendus adsensus est, id. ib. 2, 18, 59; 2, 18, 33 fin.; id. Fin. 3, 9, 31 al.— Poet., an echo: Et vox adsensu nemorum ingeminata remugit, Verg. G. 3, 45: Aereaque adsensu conspirant cornua rauco, id. A. 7, 615; Claud. VI. Cons. Hon. 615.\n",
  "key": "assensus2",
  "type": "main"
}