View word page
pungo
pungo, pŭpŭgi, punctum, 3 (old fut. perf. pepugero, Att. ap. Gell. 7, 9, 10; perf. punxi, acc. to Diom. p. 369 P.: pupungi, in pungit, punxit, pupungit, Not. Tir. p. 131; scanned pŭpūgi, Prud. στεφ. 9, 59), v. a. root pug-, to thrust, strike, whence also pugil, pugnus; Gr. πύξ, etc., to prick, puncture (class.). Lit.: aliquem, Cic. Sest. 10, 24: acu comatoriā mihi malas pungebat, Petr. 21: vulnus quod acu punctum videretur, Cic. Mil. 24, 65.— Transf. * To pierce into, penetrate, enter: corpus, Lucr. 2, 460 (v. the passage in connection).— To affect sensibly, to sting, bite: ut pungat colubram: cum pupugerit, etc., Varr. ap. Prisc. p. 894 P.: pungunt sensum, Lucr. 4, 625: aliquem manu, to pinch, Petr. 87 fin.: nitrum adulteratum pungit, has a pungent taste, Plin. 31, 10, 46, § 114.— To press, hasten: futura pungunt, nec se superari sinunt, Pub. Syr. v. 177 Rib.— Trop., to prick, sting, vex, grieve, trouble, disturb, afflict, mortify, annoy, etc.: scrupulus aliquem stimulat ac pungit, Cic. Rosc. Am. 2, 6: epistula illa ita me pupugit, ut somnum mihi ademerit, id. Att. 2, 16, 1: jamdudum meum ille pectus pungit aculeus, Plaut. Trin. 4, 2, 158: pungit me, quod scribis, etc., Cic. Fam. 7, 15, 1: si paupertas momordit, si ignominia pupugit, id. Tusc. 3, 34, 82: quos tamen pungit aliquid, id. ib. 5, 35, 102: odi ego, quos numquam pungunt suspiria somnos, Prop. 3, 8 (4, 7), 27. —Hence, punctus, a, um, P. a., pricked in, like a point; hence, of time: puncto tempore (cf.: puncto temporis; v. infra), in an instant, in a moment (only in Lucr.), Lucr. 2, 263; 456; 1006; 4, 216; 6, 230.—Hence, subst. in two forms. punctum, i, n., that which is pricked or pricked in, a point, small hole, puncture. Lit. (very rare), Mart. 11, 45, 6.— Transf. A point, small spot (as if made by pricking): ova punctis distincta, Plin. 10, 52, 74, § 144: gemma sanguineis punctis, id. 37, 8, 34, § 113: puncta quae terebrantur acu, Mart. 11, 46, 2: ferream frontem convulnerandam praebeant punctis, i. e. with the marks of slavery, Plin. Pan. 35.— In partic. A point made in writing, Aus. Epigr. 35, 1; 145, 5; as a punctuation mark, Diom. p. 432 P.— A mathematical point. Cic. Ac. 2, 36, 116.— A point or spot on dice: quadringenis in punctum sestertiis aleam lusit, Suet. Ner. 30; Aus. Prof. 1, 29.— A point or dot as the sign of a vote, made in a waxen tablet, before the introduction of separate ballots; hence, transf., a vote, suffrage, ballot, Cic. Planc. 22, 53; id. Mur. 34, 72; id. Tusc. 2, 26, 62.—Hence, poet., applause, approbation: omne tulit punctum qui miscuit utile dulci, Hor. A. P. 343: discedo Alcaeus puncto illius, id. Ep. 2, 2, 99; Aus. Grat. Act. ad Grat. 5.—(ε) A point on the bar of a steelyard, indicating the weight: diluis helleborum, certo compescere puncto nescius examen, Pers. 5, 100.— A small part of any thing divided or measured off, e.g., A small weight, Pers. 5, 100.— A small liquid measure, Front. Aquaed. 25.— A small portion of time, an instant, a moment (cf. momentum): puncto temporis eodem, in the same moment, Cic. Sest. 24, 53; cf.: ne punctum quidem temporis, id. Phil. 8, 7, 20; Ter. Phorm. 1, 4, 7: nullo puncto temporis intermisso, id. N. D. 1, 20, 52; Caes. B. C. 2, 14.—In plur.: omnibus minimis temporum punctis, Cic. N. D. 1, 24, 67: animi discessus a corpore fit ad punctum temporis, id. Tusc. 1, 34, 82: temporis puncto omnes Uticam relinquunt, Caes. B. C. 2, 25 fin.; Plin. Pan. 56: horae, Hor. Ep. 2, 2, 172: diei, Lucr. 4, 201.—Rarely absol.: punctum est quod vivimus et adhuc puncto minus, Sen. Ep. 49, 14, 3: puncto brevissimo dilapsa domus, App. M. 9, p. 235, 30; cf.: quod momentum, quod immo temporis punctum, aut beneficio sterile aut vacuum laude, Plin. Pan. 56, 2; Vulg. Isa. 54, 7.— In space, a point: ipsa terra ita mihi parva visa est, ut me imperii nostri, quo quasi punctum ejus attingimus, poeniteret, Cic. Rep. 6, 16, 16.— In discourse, a small portion, brief clause, short section, Cic. Par. prooem. § 2; id. de Or. 2, 41, 177; Aus. Idyll. 12 prooem.— puncta, ae, f. (very rare), a prick, puncture, Veg. Mil. 1, 12.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
pungo
Headword (normalized):
pungo
Headword (normalized/stripped):
pungo
Intro Text:
pungo, pŭpŭgi, punctum, 3 (old fut. perf. pepugero, Att. ap. Gell. 7, 9, 10; perf. punxi, acc. to Diom. p. 369 P.: pupungi, in pungit, punxit, pupungit, Not. Tir. p. 131; scanned pŭpūgi, Prud. στεφ. 9, 59), v. a. root pug-, to thrust, strike, whence also pugil, pugnus; Gr. πύξ, etc., to prick, puncture (class.). Lit.: aliquem, Cic. Sest. 10, 24: acu comatoriā mihi malas pungebat, Petr. 21: vulnus quod acu punctum videretur, Cic. Mil. 24, 65.— Transf. * To pierce into, penetrate, enter: corpus, Lucr. 2, 460 (v. the passage in connection).— To affect sensibly, to sting, bite: ut pungat colubram: cum pupugerit, etc., Varr. ap. Prisc. p. 894 P.: pungunt sensum, Lucr. 4, 625: aliquem manu, to pinch, Petr. 87 fin.: nitrum adulteratum pungit, has a pungent taste, Plin. 31, 10, 46, § 114.— To press, hasten: futura pungunt, nec se superari sinunt, Pub. Syr. v. 177 Rib.— Trop., to prick, sting, vex, grieve, trouble, disturb, afflict, mortify, annoy, etc.: scrupulus aliquem stimulat ac pungit, Cic. Rosc. Am. 2, 6: epistula illa ita me pupugit, ut somnum mihi ademerit, id. Att. 2, 16, 1: jamdudum meum ille pectus pungit aculeus, Plaut. Trin. 4, 2, 158: pungit me, quod scribis, etc., Cic. Fam. 7, 15, 1: si paupertas momordit, si ignominia pupugit, id. Tusc. 3, 34, 82: quos tamen pungit aliquid, id. ib. 5, 35, 102: odi ego, quos numquam pungunt suspiria somnos, Prop. 3, 8 (4, 7), 27. —Hence, punctus, a, um, P. a., pricked in, like a point; hence, of time: puncto tempore (cf.: puncto temporis; v. infra), in an instant, in a moment (only in Lucr.), Lucr. 2, 263; 456; 1006; 4, 216; 6, 230.—Hence, subst. in two forms. punctum, i, n., that which is pricked or pricked in, a point, small hole, puncture. Lit. (very rare), Mart. 11, 45, 6.— Transf. A point, small spot (as if made by pricking): ova punctis distincta, Plin. 10, 52, 74, § 144: gemma sanguineis punctis, id. 37, 8, 34, § 113: puncta quae terebrantur acu, Mart. 11, 46, 2: ferream frontem convulnerandam praebeant punctis, i. e. with the marks of slavery, Plin. Pan. 35.— In partic. A point made in writing, Aus. Epigr. 35, 1; 145, 5; as a punctuation mark, Diom. p. 432 P.— A mathematical point. Cic. Ac. 2, 36, 116.— A point or spot on dice: quadringenis in punctum sestertiis aleam lusit, Suet. Ner. 30; Aus. Prof. 1, 29.— A point or dot as the sign of a vote, made in a waxen tablet, before the introduction of separate ballots; hence, transf., a vote, suffrage, ballot, Cic. Planc. 22, 53; id. Mur. 34, 72; id. Tusc. 2, 26, 62.—Hence, poet., applause, approbation: omne tulit punctum qui miscuit utile dulci, Hor. A. P. 343: discedo Alcaeus puncto illius, id. Ep. 2, 2, 99; Aus. Grat. Act. ad Grat. 5.—(ε) A point on the bar of a steelyard, indicating the weight: diluis helleborum, certo compescere puncto nescius examen, Pers. 5, 100.— A small part of any thing divided or measured off, e.g., A small weight, Pers. 5, 100.— A small liquid measure, Front. Aquaed. 25.— A small portion of time, an instant, a moment (cf. momentum): puncto temporis eodem, in the same moment, Cic. Sest. 24, 53; cf.: ne punctum quidem temporis, id. Phil. 8, 7, 20; Ter. Phorm. 1, 4, 7: nullo puncto temporis intermisso, id. N. D. 1, 20, 52; Caes. B. C. 2, 14.—In plur.: omnibus minimis temporum punctis, Cic. N. D. 1, 24, 67: animi discessus a corpore fit ad punctum temporis, id. Tusc. 1, 34, 82: temporis puncto omnes Uticam relinquunt, Caes. B. C. 2, 25 fin.; Plin. Pan. 56: horae, Hor. Ep. 2, 2, 172: diei, Lucr. 4, 201.—Rarely absol.: punctum est quod vivimus et adhuc puncto minus, Sen. Ep. 49, 14, 3: puncto brevissimo dilapsa domus, App. M. 9, p. 235, 30; cf.: quod momentum, quod immo temporis punctum, aut beneficio sterile aut vacuum laude, Plin. Pan. 56, 2; Vulg. Isa. 54, 7.— In space, a point: ipsa terra ita mihi parva visa est, ut me imperii nostri, quo quasi punctum ejus attingimus, poeniteret, Cic. Rep. 6, 16, 16.— In discourse, a small portion, brief clause, short section, Cic. Par. prooem. § 2; id. de Or. 2, 41, 177; Aus. Idyll. 12 prooem.— puncta, ae, f. (very rare), a prick, puncture, Veg. Mil. 1, 12.
IDX:
39625
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n39590
Key:
pungo

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "pungo, pŭpŭgi, punctum, 3 (old fut. perf. pepugero, Att. ap. Gell. 7, 9, 10; perf. punxi, acc. to Diom. p. 369 P.: pupungi, in pungit, punxit, pupungit, Not. Tir. p. 131; scanned pŭpūgi, Prud. στεφ. 9, 59), v. a. root pug-, to thrust, strike, whence also pugil, pugnus; Gr. πύξ, etc., to prick, puncture (class.).  Lit.: aliquem, Cic. Sest. 10, 24: acu comatoriā mihi malas pungebat, Petr. 21: vulnus quod acu punctum videretur, Cic. Mil. 24, 65.— Transf. *  To pierce into, penetrate, enter: corpus, Lucr. 2, 460 (v. the passage in connection).— To affect sensibly, to sting, bite: ut pungat colubram: cum pupugerit, etc., Varr. ap. Prisc. p. 894 P.: pungunt sensum, Lucr. 4, 625: aliquem manu, to pinch, Petr. 87 fin.: nitrum adulteratum pungit, has a pungent taste, Plin. 31, 10, 46, § 114.— To press, hasten: futura pungunt, nec se superari sinunt, Pub. Syr. v. 177 Rib.— Trop., to prick, sting, vex, grieve, trouble, disturb, afflict, mortify, annoy, etc.: scrupulus aliquem stimulat ac pungit, Cic. Rosc. Am. 2, 6: epistula illa ita me pupugit, ut somnum mihi ademerit, id. Att. 2, 16, 1: jamdudum meum ille pectus pungit aculeus, Plaut. Trin. 4, 2, 158: pungit me, quod scribis, etc., Cic. Fam. 7, 15, 1: si paupertas momordit, si ignominia pupugit, id. Tusc. 3, 34, 82: quos tamen pungit aliquid, id. ib. 5, 35, 102: odi ego, quos numquam pungunt suspiria somnos, Prop. 3, 8 (4, 7), 27. —Hence, punctus, a, um, P. a., pricked in, like a point; hence, of time: puncto tempore (cf.: puncto temporis; v. infra), in an instant, in a moment (only in Lucr.), Lucr. 2, 263; 456; 1006; 4, 216; 6, 230.—Hence, subst. in two forms.  punctum, i, n., that which is pricked or pricked in, a point, small hole, puncture.  Lit. (very rare), Mart. 11, 45, 6.— Transf.  A point, small spot (as if made by pricking): ova punctis distincta, Plin. 10, 52, 74, § 144: gemma sanguineis punctis, id. 37, 8, 34, § 113: puncta quae terebrantur acu, Mart. 11, 46, 2: ferream frontem convulnerandam praebeant punctis, i. e. with the marks of slavery, Plin. Pan. 35.— In partic.  A point made in writing, Aus. Epigr. 35, 1; 145, 5; as a punctuation mark, Diom. p. 432 P.— A mathematical point. Cic. Ac. 2, 36, 116.— A point or spot on dice: quadringenis in punctum sestertiis aleam lusit, Suet. Ner.   30; Aus. Prof. 1, 29.— A point or dot as the sign of a vote, made in a waxen tablet, before the introduction of separate ballots; hence, transf., a vote, suffrage, ballot, Cic. Planc. 22, 53; id. Mur. 34, 72; id. Tusc. 2, 26, 62.—Hence, poet., applause, approbation: omne tulit punctum qui miscuit utile dulci, Hor. A. P. 343: discedo Alcaeus puncto illius, id. Ep. 2, 2, 99; Aus. Grat. Act. ad Grat. 5.—(ε) A point on the bar of a steelyard, indicating the weight: diluis helleborum, certo compescere puncto nescius examen, Pers. 5, 100.— A small part of any thing divided or measured off, e.g.,  A small weight, Pers. 5, 100.— A small liquid measure, Front. Aquaed. 25.—  A small portion of time, an instant, a moment (cf. momentum): puncto temporis eodem, in the same moment, Cic. Sest. 24, 53; cf.: ne punctum quidem temporis, id. Phil. 8, 7, 20; Ter. Phorm. 1, 4, 7: nullo puncto temporis intermisso, id. N. D. 1, 20, 52; Caes. B. C. 2, 14.—In plur.: omnibus minimis temporum punctis, Cic. N. D. 1, 24, 67: animi discessus a corpore fit ad punctum temporis, id. Tusc. 1, 34, 82: temporis puncto omnes Uticam relinquunt, Caes. B. C. 2, 25 fin.; Plin. Pan. 56: horae, Hor. Ep. 2, 2, 172: diei, Lucr. 4, 201.—Rarely absol.: punctum est quod vivimus et adhuc puncto minus, Sen. Ep. 49, 14, 3: puncto brevissimo dilapsa domus, App. M. 9, p. 235, 30; cf.: quod momentum, quod immo temporis punctum, aut beneficio sterile aut vacuum laude, Plin. Pan. 56, 2; Vulg. Isa. 54, 7.— In space, a point: ipsa terra ita mihi parva visa est, ut me imperii nostri, quo quasi punctum ejus attingimus, poeniteret, Cic. Rep. 6, 16, 16.— In discourse, a small portion, brief clause, short section, Cic. Par. prooem. § 2; id. de Or. 2, 41, 177; Aus. Idyll. 12 prooem.— puncta, ae, f. (very rare), a prick, puncture, Veg. Mil. 1, 12.\n",
  "key": "pungo",
  "type": "main"
}