prō-quĭrīto
prō-quĭrīto, no perf., ātum, 1, v. a., to cry out or exclaim in public, to publish, proclaim (post-class.): epistulam saepe aperiens proquiritabat, App. Mag. p. 326, 8: lex proquiritata, Sid. Ep. 8, 6: hoc opusculum, Claud. Mam. Stat. Anim. praef. p. 33.
No short def.
Headword (normalized):
prō-quĭrīto
Headword (normalized/stripped):
pro-quirito
Intro Text:
prō-quĭrīto, no perf., ātum, 1, v. a., to cry out or exclaim in public, to publish, proclaim (post-class.): epistulam saepe aperiens proquiritabat, App. Mag. p. 326, 8: lex proquiritata, Sid. Ep. 8, 6: hoc opusculum, Claud. Mam. Stat. Anim. praef. p. 33.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n38975
No citations.
{
"content": "prō-quĭrīto, no perf., ātum, 1, v. a., to cry out or exclaim in public, to publish, proclaim (post-class.): epistulam saepe aperiens proquiritabat, App. Mag. p. 326, 8: lex proquiritata, Sid. Ep. 8, 6: hoc opusculum, Claud. Mam. Stat. Anim. praef. p. 33.\n",
"key": "proquirito",
"type": "main"
}