prŏpinquo
prŏpinquo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. propinquus. Act., to bring near, bring on, hasten, accelerate (poet.): tu rite propinques Augurium, Verg. A. 10, 254: mortem, Sil. 2, 281.— Neutr., to draw near, come nigh, approach (mostly poet. and in post-Aug. prose for appropinquo); with dat. or acc. Of persons. With dat.: scopulo propinquat, Verg. A. 5, 185: fluvio, id. ib. 6, 384: ripae, id. ib. 6, 410.— With acc.: amnem, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 254 Lindem. (H. 4, 62 Dietsch): campos, Tac. A. 12, 13 init.—Absol.: armis, Stat. Th. 10, 385.— Of things: Parcarumque dies et vis inimica propinquat, Verg. A. 12, 150: et triste propinquat supplicium, Stat. Th. 5, 493; Amm. 14, 2, 19: domui ejus ignis propinquat, Tac. A. 15, 39: turris propinquans praetoriae portae, id. H. 4, 30; 2, 18; 2, 58; 3, 82; Gell. 2, 23, 8: mortale immortali propinquare non potest, Lact. 2, 8, 68: dies propinquat ad vesperum, Vulg. Judic. 19, 9.
No short def.
Headword (normalized):
prŏpinquo
Headword (normalized/stripped):
propinquo
Intro Text:
prŏpinquo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. propinquus. Act., to bring near, bring on, hasten, accelerate (poet.): tu rite propinques Augurium, Verg. A. 10, 254: mortem, Sil. 2, 281.— Neutr., to draw near, come nigh, approach (mostly poet. and in post-Aug. prose for appropinquo); with dat. or acc. Of persons. With dat.: scopulo propinquat, Verg. A. 5, 185: fluvio, id. ib. 6, 384: ripae, id. ib. 6, 410.— With acc.: amnem, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 254 Lindem. (H. 4, 62 Dietsch): campos, Tac. A. 12, 13 init.—Absol.: armis, Stat. Th. 10, 385.— Of things: Parcarumque dies et vis inimica propinquat, Verg. A. 12, 150: et triste propinquat supplicium, Stat. Th. 5, 493; Amm. 14, 2, 19: domui ejus ignis propinquat, Tac. A. 15, 39: turris propinquans praetoriae portae, id. H. 4, 30; 2, 18; 2, 58; 3, 82; Gell. 2, 23, 8: mortale immortali propinquare non potest, Lact. 2, 8, 68: dies propinquat ad vesperum, Vulg. Judic. 19, 9.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n38910
No citations.
{
"content": "prŏpinquo, āvi, ātum, 1, v. a. and n. propinquus. Act., to bring near, bring on, hasten, accelerate (poet.): tu rite propinques Augurium, Verg. A. 10, 254: mortem, Sil. 2, 281.— Neutr., to draw near, come nigh, approach (mostly poet. and in post-Aug. prose for appropinquo); with dat. or acc. Of persons. With dat.: scopulo propinquat, Verg. A. 5, 185: fluvio, id. ib. 6, 384: ripae, id. ib. 6, 410.— With acc.: amnem, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess. p. 254 Lindem. (H. 4, 62 Dietsch): campos, Tac. A. 12, 13 init.—Absol.: armis, Stat. Th. 10, 385.— Of things: Parcarumque dies et vis inimica propinquat, Verg. A. 12, 150: et triste propinquat supplicium, Stat. Th. 5, 493; Amm. 14, 2, 19: domui ejus ignis propinquat, Tac. A. 15, 39: turris propinquans praetoriae portae, id. H. 4, 30; 2, 18; 2, 58; 3, 82; Gell. 2, 23, 8: mortale immortali propinquare non potest, Lact. 2, 8, 68: dies propinquat ad vesperum, Vulg. Judic. 19, 9.\n",
"key": "propinquo",
"type": "main"
}