Prŏcŭlus
Prŏcŭlus, i, m., a Roman surname: Proculum inter cognomina eum dicunt, qui natus est patre peregrinante a patriā procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia patribus senibus quasi procul progressā aetate nati sunt, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.—Esp., Proculus, a Roman senator, to whom Romulus is said to have imparted his desire to be worshipped as Quirinus, Cic. Rep. 2, 10, 20; id. Leg. 1, 1, 3; Liv 1, 16.— A celebrated Roman jurist, whose disciples are called Prŏcŭ-lĭāni or Prŏcŭleiāni, Dig. 37, 14, 17; 1, 2, 2, § 53.
No short def.
Headword (normalized):
prŏcŭlus
Headword (normalized/stripped):
proculus
Intro Text:
Prŏcŭlus, i, m., a Roman surname: Proculum inter cognomina eum dicunt, qui natus est patre peregrinante a patriā procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia patribus senibus quasi procul progressā aetate nati sunt, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.—Esp., Proculus, a Roman senator, to whom Romulus is said to have imparted his desire to be worshipped as Quirinus, Cic. Rep. 2, 10, 20; id. Leg. 1, 1, 3; Liv 1, 16.— A celebrated Roman jurist, whose disciples are called Prŏcŭ-lĭāni or Prŏcŭleiāni, Dig. 37, 14, 17; 1, 2, 2, § 53.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n38515
No citations.
{
"content": "Prŏcŭlus, i, m., a Roman surname: Proculum inter cognomina eum dicunt, qui natus est patre peregrinante a patriā procul. Proculos sunt qui credant ideo dictos, quia patribus senibus quasi procul progressā aetate nati sunt, Paul. ex Fest. p. 225 Müll.—Esp., Proculus, a Roman senator, to whom Romulus is said to have imparted his desire to be worshipped as Quirinus, Cic. Rep. 2, 10, 20; id. Leg. 1, 1, 3; Liv 1, 16.— A celebrated Roman jurist, whose disciples are called Prŏcŭ-lĭāni or Prŏcŭleiāni, Dig. 37, 14, 17; 1, 2, 2, § 53.\n",
"key": "Proculus",
"type": "main"
}