prĕcātĭo
prĕcātĭo, ōnis, f. precor. Lit., a praying, prayer (class.): sollemnis comitiorum precatio, Cic. Mur. 1, 1: precatione uti, id. Tusc. 1, 47, 114: precationem facere, Liv. 39, 18; Plin. 28, 2, 3, § 10: auguralis, Paul. ex Fest. p. 351 Müll.— Transf., concr., a form of prayer with superstitious people (post-Aug.), Plin. 28, 4, 9, § 42.
No short def.
Headword (normalized):
prĕcātĭo
Headword (normalized/stripped):
precatio
Intro Text:
prĕcātĭo, ōnis, f. precor. Lit., a praying, prayer (class.): sollemnis comitiorum precatio, Cic. Mur. 1, 1: precatione uti, id. Tusc. 1, 47, 114: precationem facere, Liv. 39, 18; Plin. 28, 2, 3, § 10: auguralis, Paul. ex Fest. p. 351 Müll.— Transf., concr., a form of prayer with superstitious people (post-Aug.), Plin. 28, 4, 9, § 42.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n38233
No citations.
{
"content": "prĕcātĭo, ōnis, f. precor. Lit., a praying, prayer (class.): sollemnis comitiorum precatio, Cic. Mur. 1, 1: precatione uti, id. Tusc. 1, 47, 114: precationem facere, Liv. 39, 18; Plin. 28, 2, 3, § 10: auguralis, Paul. ex Fest. p. 351 Müll.— Transf., concr., a form of prayer with superstitious people (post-Aug.), Plin. 28, 4, 9, § 42.\n",
"key": "precatio",
"type": "main"
}