praesumptor
praesumptor, ōris, m. id.. One who takes possession beforehand, a preoccupier (post-class.), Cassiod. Var. 1, 18.— A bold, confident, reckless, or presumptuous person, Tert. Poen. 6: Petrus ex egregio praesumptore tam creber negator effectus, Aug. Ep. 120, c. 14; Hier. Ep. 89: praesumptor (Adam) senserit iram meritam, Sedul. 2, 4; cf. Cod. Th. 16, 2, 48: Leo, Ep. 10, 9.
No short def.
Headword (normalized):
praesumptor
Headword (normalized/stripped):
praesumptor
Intro Text:
praesumptor, ōris, m. id.. One who takes possession beforehand, a preoccupier (post-class.), Cassiod. Var. 1, 18.— A bold, confident, reckless, or presumptuous person, Tert. Poen. 6: Petrus ex egregio praesumptore tam creber negator effectus, Aug. Ep. 120, c. 14; Hier. Ep. 89: praesumptor (Adam) senserit iram meritam, Sedul. 2, 4; cf. Cod. Th. 16, 2, 48: Leo, Ep. 10, 9.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n38043
No citations.
{
"content": "praesumptor, ōris, m. id.. One who takes possession beforehand, a preoccupier (post-class.), Cassiod. Var. 1, 18.— A bold, confident, reckless, or presumptuous person, Tert. Poen. 6: Petrus ex egregio praesumptore tam creber negator effectus, Aug. Ep. 120, c. 14; Hier. Ep. 89: praesumptor (Adam) senserit iram meritam, Sedul. 2, 4; cf. Cod. Th. 16, 2, 48: Leo, Ep. 10, 9.\n",
"key": "praesumptor",
"type": "main"
}