praesumptor
            
          
          praesumptor, ōris, m. id..  One  who takes possession beforehand, a preoccupier (post-class.), Cassiod. Var. 1, 18.—  A bold, confident, reckless, or presumptuous person, Tert. Poen. 6: Petrus ex egregio praesumptore tam creber negator effectus, Aug. Ep. 120, c. 14; Hier. Ep. 89: praesumptor (Adam) senserit iram meritam, Sedul. 2, 4; cf. Cod. Th. 16, 2, 48: Leo, Ep. 10, 9.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            praesumptor
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            praesumptor
           
          
            Intro Text:
            praesumptor, ōris, m. id..  One  who takes possession beforehand, a preoccupier (post-class.), Cassiod. Var. 1, 18.—  A bold, confident, reckless, or presumptuous person, Tert. Poen. 6: Petrus ex egregio praesumptore tam creber negator effectus, Aug. Ep. 120, c. 14; Hier. Ep. 89: praesumptor (Adam) senserit iram meritam, Sedul. 2, 4; cf. Cod. Th. 16, 2, 48: Leo, Ep. 10, 9.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n38043
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "praesumptor, ōris, m. id..  One  who takes possession beforehand, a preoccupier (post-class.), Cassiod. Var. 1, 18.—  A bold, confident, reckless, or presumptuous person, Tert. Poen. 6: Petrus ex egregio praesumptore tam creber negator effectus, Aug. Ep. 120, c. 14; Hier. Ep. 89: praesumptor (Adam) senserit iram meritam, Sedul. 2, 4; cf. Cod. Th. 16, 2, 48: Leo, Ep. 10, 9.\n",
  "key": "praesumptor",
  "type": "main"
}