praesumptĭo
            
          
          praesumptĭo, ōnis, f. praesumo.  A taking beforehand, a using or enjoying in advance, anticipation: rerum, quas assequi cupias, praesumptio ipsa jucunda est, Plin. Ep. 4, 15, 11: bonae famae praesumptione perfrui, id. ib. 9, 3, 1.— In rhet., a taking up and answering in advance, an anticipation of possible or suspected objections: mire in causis valet praesumptio, quae πρόληψις dicitur, cum id, quod obici potest, occupamus, Quint. 9, 2, 16; 9, 2, 18.— A representing to one's self beforehand, a conception, supposition, presumption: multum dare solemus praesumptioni omnium hominum, Sen. Ep. 117, 5: cum contra praesumptionem suam annis decem in obsidione tenerentur, Just. 3, 4: non levi praesumptione credere, Dig. 41, 3, 44.— In partic.  Boldness, confidence, assurance, audacity, presumption (post-class.): illicitā praesumptione rex ad vicem sacerdotis holocaustum obtulit, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 33: timor fundamentum salutis, praesumptio impedimentum timoris, Tert. Cult. Fem. 2: cassa, App. Mag. p. 323, 17.— Stubbornness, obstinacy: mirā contra plagarum dolores praesumptione munitus, App. M. 8, p. 214, 31: obfirmatus summā praesumptione, id. ib. 10, p. 243, 25.— Prejudice, Tert. Apol. 49.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            praesumptĭo
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            praesumptio
           
          
            Intro Text:
            praesumptĭo, ōnis, f. praesumo.  A taking beforehand, a using or enjoying in advance, anticipation: rerum, quas assequi cupias, praesumptio ipsa jucunda est, Plin. Ep. 4, 15, 11: bonae famae praesumptione perfrui, id. ib. 9, 3, 1.— In rhet., a taking up and answering in advance, an anticipation of possible or suspected objections: mire in causis valet praesumptio, quae πρόληψις dicitur, cum id, quod obici potest, occupamus, Quint. 9, 2, 16; 9, 2, 18.— A representing to one's self beforehand, a conception, supposition, presumption: multum dare solemus praesumptioni omnium hominum, Sen. Ep. 117, 5: cum contra praesumptionem suam annis decem in obsidione tenerentur, Just. 3, 4: non levi praesumptione credere, Dig. 41, 3, 44.— In partic.  Boldness, confidence, assurance, audacity, presumption (post-class.): illicitā praesumptione rex ad vicem sacerdotis holocaustum obtulit, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 33: timor fundamentum salutis, praesumptio impedimentum timoris, Tert. Cult. Fem. 2: cassa, App. Mag. p. 323, 17.— Stubbornness, obstinacy: mirā contra plagarum dolores praesumptione munitus, App. M. 8, p. 214, 31: obfirmatus summā praesumptione, id. ib. 10, p. 243, 25.— Prejudice, Tert. Apol. 49.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n38039
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "praesumptĭo, ōnis, f. praesumo.  A taking beforehand, a using or enjoying in advance, anticipation: rerum, quas assequi cupias, praesumptio ipsa jucunda est, Plin. Ep. 4, 15, 11: bonae famae praesumptione perfrui, id. ib. 9, 3, 1.— In rhet., a taking up and answering in advance, an anticipation of possible or suspected objections: mire in causis valet praesumptio, quae πρόληψις dicitur, cum id, quod obici potest, occupamus, Quint. 9, 2, 16; 9, 2, 18.— A representing to one's self beforehand, a conception, supposition, presumption: multum dare solemus praesumptioni omnium hominum, Sen. Ep. 117, 5: cum contra praesumptionem suam annis decem in obsidione tenerentur, Just. 3, 4: non levi praesumptione credere, Dig. 41, 3, 44.— In partic.  Boldness, confidence, assurance, audacity, presumption (post-class.): illicitā praesumptione rex ad vicem sacerdotis holocaustum obtulit, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 33: timor fundamentum salutis, praesumptio impedimentum timoris, Tert. Cult. Fem. 2: cassa, App. Mag. p. 323, 17.— Stubbornness, obstinacy: mirā contra plagarum dolores praesumptione munitus, App. M. 8, p. 214, 31: obfirmatus summā praesumptione, id. ib. 10, p. 243, 25.— Prejudice, Tert. Apol. 49.\n",
  "key": "praesumptio",
  "type": "main"
}