praescriptīvus
praescriptīvus, a, um, adj. praescribo, II. B., of or relating to a legal exception or demurrer (post-class.): praescriptivae quaestiones, Jul. Vict. Art. Rhet. 3, 10: quaestiunculae, id. ib. 4, 1: praescripti vum praecedens, Sulp. Viet. Inst. Or. p. 282. —Adv.: praescriptīvē, with an exception (eccl. Lat.): occurrere, Tert. adv. Marc. 4, 1.
No short def.
Headword (normalized):
praescriptīvus
Headword (normalized/stripped):
praescriptivus
Intro Text:
praescriptīvus, a, um, adj. praescribo, II. B., of or relating to a legal exception or demurrer (post-class.): praescriptivae quaestiones, Jul. Vict. Art. Rhet. 3, 10: quaestiunculae, id. ib. 4, 1: praescripti vum praecedens, Sulp. Viet. Inst. Or. p. 282. —Adv.: praescriptīvē, with an exception (eccl. Lat.): occurrere, Tert. adv. Marc. 4, 1.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n37927
No citations.
{
"content": "praescriptīvus, a, um, adj. praescribo, II. B., of or relating to a legal exception or demurrer (post-class.): praescriptivae quaestiones, Jul. Vict. Art. Rhet. 3, 10: quaestiunculae, id. ib. 4, 1: praescripti vum praecedens, Sulp. Viet. Inst. Or. p. 282. —Adv.: praescriptīvē, with an exception (eccl. Lat.): occurrere, Tert. adv. Marc. 4, 1.\n",
"key": "praescriptivus",
"type": "main"
}