View word page
prae-mūnĭo (
prae-mūnĭo (praemoenio, Gell. 13, 27; 14, 2), īvi, ītum, 4, v. a., to fortify or defend in front (class.). Lit.: aditus magnis operibus, Caes. B. C. 3, 58: loca necessaria, id. ib. 3, 112: Isthmum, id. ib. 3, 55: fossa, Tac. H. 3, 21.— Trop. To fortify, protect, secure: metu venenorum praemuniri medicamentis, of securing himself, Suet. Calig. 29: praemuniendae regalis potentiae gratiā, Vell. 2, 6, 2: genus (dicendi) praemunitum, et ex omni parte causae septum, Cic. de Or. 3, 9, 32: praemunitus scientiā linguarum, fortified, Aug. Doct. Chr. 3, 1.—Absol.: ut ante praemuniat, of an orator's art, Cic. Or. 40, 137.— To place a thing before another for defence or strengthening: quae praemuniuntur omnia reliquo sermoni, quo facilius, etc., are premised to obviate objections, said by way of premunition, Cic. Leg. 1, 12, 34: illa, quae ex accusatorum oratione praemuniri intellegebam, brought forward or adduced in defence, id. Cael. 8, 19: primum illud praefulci et praemuni, quaeso, ut simus annui, take care of or secure beforehand, id. Att. 5, 13, 3.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
prae-mūnĭo (
Headword (normalized):
prae-mūnĭo (
Headword (normalized/stripped):
prae-munio (
Intro Text:
prae-mūnĭo (praemoenio, Gell. 13, 27; 14, 2), īvi, ītum, 4, v. a., to fortify or defend in front (class.). Lit.: aditus magnis operibus, Caes. B. C. 3, 58: loca necessaria, id. ib. 3, 112: Isthmum, id. ib. 3, 55: fossa, Tac. H. 3, 21.— Trop. To fortify, protect, secure: metu venenorum praemuniri medicamentis, of securing himself, Suet. Calig. 29: praemuniendae regalis potentiae gratiā, Vell. 2, 6, 2: genus (dicendi) praemunitum, et ex omni parte causae septum, Cic. de Or. 3, 9, 32: praemunitus scientiā linguarum, fortified, Aug. Doct. Chr. 3, 1.—Absol.: ut ante praemuniat, of an orator's art, Cic. Or. 40, 137.— To place a thing before another for defence or strengthening: quae praemuniuntur omnia reliquo sermoni, quo facilius, etc., are premised to obviate objections, said by way of premunition, Cic. Leg. 1, 12, 34: illa, quae ex accusatorum oratione praemuniri intellegebam, brought forward or adduced in defence, id. Cael. 8, 19: primum illud praefulci et praemuni, quaeso, ut simus annui, take care of or secure beforehand, id. Att. 5, 13, 3.
IDX:
37816
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n37781
Key:
praemunio

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "prae-mūnĭo (praemoenio, Gell. 13, 27; 14, 2), īvi, ītum, 4, v. a., to fortify or defend in front (class.).  Lit.: aditus magnis operibus, Caes. B. C. 3, 58: loca necessaria, id. ib. 3, 112: Isthmum, id. ib. 3, 55: fossa, Tac. H. 3, 21.— Trop.  To fortify, protect, secure: metu venenorum praemuniri medicamentis, of securing himself, Suet. Calig. 29: praemuniendae regalis potentiae gratiā, Vell. 2, 6, 2: genus (dicendi) praemunitum, et ex omni parte causae septum, Cic. de Or. 3, 9, 32: praemunitus scientiā linguarum, fortified, Aug. Doct. Chr. 3, 1.—Absol.: ut ante praemuniat, of an orator's art, Cic. Or. 40, 137.—  To place a thing before another for defence or strengthening: quae praemuniuntur omnia reliquo sermoni, quo facilius, etc., are premised to obviate objections, said by way of premunition, Cic. Leg. 1, 12, 34: illa, quae ex accusatorum oratione praemuniri intellegebam, brought forward or adduced in defence, id. Cael. 8, 19: primum illud praefulci et praemuni, quaeso, ut simus annui, take care of or secure beforehand, id. Att. 5, 13, 3.\n",
  "key": "praemunio",
  "type": "main"
}