prae-fīnĭo
prae-fīnĭo, īvi and ĭi, ītum, 4, v. a., to determine, fix, or appoint beforehand, to prescribe (class.; a favorite word with Cic.; syn.: praestituo, praescribo): praefinire non est meum, Cic. Tusc. 5, 8, 21: aliquid restricte, id. Leg. 2, 18, 45: praefinit successori diem, id. Prov. Cons. 15, 37: ad certum praefinitumque tempus, Suet. Galb. 14 fin.; and: dies certus praefinitus, Gell. 1, 25, 16: sumptum funerum, Cic. Leg. 2, 27, 68: neque de illo quicquam tibi praefinio, quo minus, etc., Cic. Verr. 2, 5, 68, § 174: praefinisti, quo ne, etc., id. Fam. 7, 2, 1.—Absol.: nec res praefiniet ipsa, limit, set bounds, * Lucr. 1, 618.—Hence, * praefīnītō, adv., in the prescribed manner: praefinito loqui, Ter. Hec. 1, 2, 19.
No short def.
Headword (normalized):
prae-fīnĭo
Headword (normalized/stripped):
prae-finio
Intro Text:
prae-fīnĭo, īvi and ĭi, ītum, 4, v. a., to determine, fix, or appoint beforehand, to prescribe (class.; a favorite word with Cic.; syn.: praestituo, praescribo): praefinire non est meum, Cic. Tusc. 5, 8, 21: aliquid restricte, id. Leg. 2, 18, 45: praefinit successori diem, id. Prov. Cons. 15, 37: ad certum praefinitumque tempus, Suet. Galb. 14 fin.; and: dies certus praefinitus, Gell. 1, 25, 16: sumptum funerum, Cic. Leg. 2, 27, 68: neque de illo quicquam tibi praefinio, quo minus, etc., Cic. Verr. 2, 5, 68, § 174: praefinisti, quo ne, etc., id. Fam. 7, 2, 1.—Absol.: nec res praefiniet ipsa, limit, set bounds, * Lucr. 1, 618.—Hence, * praefīnītō, adv., in the prescribed manner: praefinito loqui, Ter. Hec. 1, 2, 19.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n37593
No citations.
{
"content": "prae-fīnĭo, īvi and ĭi, ītum, 4, v. a., to determine, fix, or appoint beforehand, to prescribe (class.; a favorite word with Cic.; syn.: praestituo, praescribo): praefinire non est meum, Cic. Tusc. 5, 8, 21: aliquid restricte, id. Leg. 2, 18, 45: praefinit successori diem, id. Prov. Cons. 15, 37: ad certum praefinitumque tempus, Suet. Galb. 14 fin.; and: dies certus praefinitus, Gell. 1, 25, 16: sumptum funerum, Cic. Leg. 2, 27, 68: neque de illo quicquam tibi praefinio, quo minus, etc., Cic. Verr. 2, 5, 68, § 174: praefinisti, quo ne, etc., id. Fam. 7, 2, 1.—Absol.: nec res praefiniet ipsa, limit, set bounds, * Lucr. 1, 618.—Hence, * praefīnītō, adv., in the prescribed manner: praefinito loqui, Ter. Hec. 1, 2, 19.\n",
"key": "praefinio",
"type": "main"
}