prae-cōgĭto
prae-cōgĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to think upon, ponder, or consider beforehand, to premeditate, precogitate (perh. not anteAug.): plura, Quint. 12, 9, 20: abscessum, Cod. Th. 8, 4, 20: multo ante praecogitatum facinus, Liv. 40, 4 fin.: praecogitati mali mollis ictus venit, Sen. Ep. 76, 34: nolite praecogitare quid loquamini, Vulg. Marc. 13, 11.
No short def.
Headword (normalized):
prae-cōgĭto
Headword (normalized/stripped):
prae-cogito
Intro Text:
prae-cōgĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to think upon, ponder, or consider beforehand, to premeditate, precogitate (perh. not anteAug.): plura, Quint. 12, 9, 20: abscessum, Cod. Th. 8, 4, 20: multo ante praecogitatum facinus, Liv. 40, 4 fin.: praecogitati mali mollis ictus venit, Sen. Ep. 76, 34: nolite praecogitare quid loquamini, Vulg. Marc. 13, 11.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n37442
No citations.
{
"content": "prae-cōgĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to think upon, ponder, or consider beforehand, to premeditate, precogitate (perh. not anteAug.): plura, Quint. 12, 9, 20: abscessum, Cod. Th. 8, 4, 20: multo ante praecogitatum facinus, Liv. 40, 4 fin.: praecogitati mali mollis ictus venit, Sen. Ep. 76, 34: nolite praecogitare quid loquamini, Vulg. Marc. 13, 11.\n",
"key": "praecogito",
"type": "main"
}