prae-cōgĭto
            
          
          prae-cōgĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to think upon, ponder, or consider beforehand, to premeditate, precogitate (perh. not anteAug.): plura, Quint. 12, 9, 20: abscessum, Cod. Th. 8, 4, 20: multo ante praecogitatum facinus, Liv. 40, 4 fin.: praecogitati mali mollis ictus venit, Sen. Ep. 76, 34: nolite praecogitare quid loquamini, Vulg. Marc. 13, 11.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            prae-cōgĭto
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            prae-cogito
           
          
            Intro Text:
            prae-cōgĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to think upon, ponder, or consider beforehand, to premeditate, precogitate (perh. not anteAug.): plura, Quint. 12, 9, 20: abscessum, Cod. Th. 8, 4, 20: multo ante praecogitatum facinus, Liv. 40, 4 fin.: praecogitati mali mollis ictus venit, Sen. Ep. 76, 34: nolite praecogitare quid loquamini, Vulg. Marc. 13, 11.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n37442
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "prae-cōgĭto, āvi, ātum, 1, v. a., to think upon, ponder, or consider beforehand, to premeditate, precogitate (perh. not anteAug.): plura, Quint. 12, 9, 20: abscessum, Cod. Th. 8, 4, 20: multo ante praecogitatum facinus, Liv. 40, 4 fin.: praecogitati mali mollis ictus venit, Sen. Ep. 76, 34: nolite praecogitare quid loquamini, Vulg. Marc. 13, 11.\n",
  "key": "praecogito",
  "type": "main"
}