View word page
ărĭĕto
ărĭĕto, āvi, ātum, 1 (arietat, trisyl., Verg. A. 11, 890; Sil. 4, 149; Val. Fl. 6, 368; cf. aries), v. a. and n. aries, to butt like a ram; hence, in gen., to strike violently (poet. or post-Aug. prose, esp. freq. in Seneca). Act.: quis illic est, qui tam proterve nostras aedes arietat? beats so violently at, Plaut. Truc. 2, 2, 1: arietare in terram, Curt. 9, 7, 11: arietata inter se arma, Sen. Ep. 56: arietatos inter se dentes, id. Ira, 3, 4: concurrentia tecta contrario ictu arietant, Plin. 2, 82, 84, § 198 al. — Trop., to disturb, harass, disquiet: anima insolita arietari, Sen. Tranq. 1, § 11 Haase.— Neutr.: in me arietare, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44: arietat in portus, Verg. A. 11, 890: et labaris oportet et arietes et cadas, to stumble, totter, Sen. Ep. 107.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
ărĭĕto
Headword (normalized):
ărĭĕto
Headword (normalized/stripped):
arieto
Intro Text:
ărĭĕto, āvi, ātum, 1 (arietat, trisyl., Verg. A. 11, 890; Sil. 4, 149; Val. Fl. 6, 368; cf. aries), v. a. and n. aries, to butt like a ram; hence, in gen., to strike violently (poet. or post-Aug. prose, esp. freq. in Seneca). Act.: quis illic est, qui tam proterve nostras aedes arietat? beats so violently at, Plaut. Truc. 2, 2, 1: arietare in terram, Curt. 9, 7, 11: arietata inter se arma, Sen. Ep. 56: arietatos inter se dentes, id. Ira, 3, 4: concurrentia tecta contrario ictu arietant, Plin. 2, 82, 84, § 198 al. — Trop., to disturb, harass, disquiet: anima insolita arietari, Sen. Tranq. 1, § 11 Haase.— Neutr.: in me arietare, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44: arietat in portus, Verg. A. 11, 890: et labaris oportet et arietes et cadas, to stumble, totter, Sen. Ep. 107.
IDX:
3625
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n3625
Key:
arieto

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "ărĭĕto, āvi, ātum, 1 (arietat, trisyl., Verg. A. 11, 890; Sil. 4, 149; Val. Fl. 6, 368; cf. aries), v. a. and n. aries, to butt like a ram; hence, in gen., to strike violently (poet. or post-Aug. prose, esp. freq. in Seneca).  Act.: quis illic est, qui tam proterve nostras aedes arietat? beats so violently at, Plaut. Truc. 2, 2, 1: arietare in terram, Curt. 9, 7, 11: arietata inter se arma, Sen. Ep. 56: arietatos inter se dentes, id. Ira, 3, 4: concurrentia tecta contrario ictu arietant, Plin. 2, 82, 84, § 198 al. — Trop., to disturb, harass, disquiet: anima insolita arietari, Sen. Tranq. 1, § 11 Haase.— Neutr.: in me arietare, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 44: arietat in portus, Verg. A. 11, 890: et labaris oportet et arietes et cadas, to stumble, totter, Sen. Ep. 107.\n",
  "key": "arieto",
  "type": "main"
}