phĭlŏlŏgus
            
          
          phĭlŏlŏgus, a, um, adj., = φιλόλογος.  Of or belonging to learning, learned, literary: philologis et philotechnis rebus me delectans, Vitr. 6 prooem. 4: homines, Sen. Apoc. 5, 4.— Esp. of persons.  Scholarly, learned, versed in history, antiquities, and literature (implying a broader culture than grammaticus, litterator; v. Krebs, Antibarb. 863 sq.): homines nobiles illi quidem, sed nullo modo philologi, Cic. Att. 13, 12, 3.—Subst.: phĭlŏlŏgus, i, m. — In gen., a person engaged in learned or literary pursuits, a man of letters, learned man, scholar (class.): Atteius Philologi appellationem assumpsisse videtur, quia, sicut Eratosthenes, qui primus hoc cognomen sibi vindicavit, multiplici variāque doctrinā censebatur, Suet. Gram. 10: cum Ciceronis librum de republicā prendit hinc philologus aliquis, hinc grammaticus, hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit; ... hoc subnotat (philologus): duos Romanos reges esse, etc., Sen. Ep. 108, 30.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            phĭlŏlŏgus
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            philologus
           
          
            Intro Text:
            phĭlŏlŏgus, a, um, adj., = φιλόλογος.  Of or belonging to learning, learned, literary: philologis et philotechnis rebus me delectans, Vitr. 6 prooem. 4: homines, Sen. Apoc. 5, 4.— Esp. of persons.  Scholarly, learned, versed in history, antiquities, and literature (implying a broader culture than grammaticus, litterator; v. Krebs, Antibarb. 863 sq.): homines nobiles illi quidem, sed nullo modo philologi, Cic. Att. 13, 12, 3.—Subst.: phĭlŏlŏgus, i, m. — In gen., a person engaged in learned or literary pursuits, a man of letters, learned man, scholar (class.): Atteius Philologi appellationem assumpsisse videtur, quia, sicut Eratosthenes, qui primus hoc cognomen sibi vindicavit, multiplici variāque doctrinā censebatur, Suet. Gram. 10: cum Ciceronis librum de republicā prendit hinc philologus aliquis, hinc grammaticus, hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit; ... hoc subnotat (philologus): duos Romanos reges esse, etc., Sen. Ep. 108, 30.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n36041
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "phĭlŏlŏgus, a, um, adj., = φιλόλογος.  Of or belonging to learning, learned, literary: philologis et philotechnis rebus me delectans, Vitr. 6 prooem. 4: homines, Sen. Apoc. 5, 4.— Esp. of persons.  Scholarly, learned, versed in history, antiquities, and literature (implying a broader culture than grammaticus, litterator; v. Krebs, Antibarb. 863 sq.): homines nobiles illi quidem, sed nullo modo philologi, Cic. Att. 13, 12, 3.—Subst.: phĭlŏlŏgus, i, m. — In gen., a person engaged in learned or literary pursuits, a man of letters, learned man, scholar (class.): Atteius Philologi appellationem assumpsisse videtur, quia, sicut Eratosthenes, qui primus hoc cognomen sibi vindicavit, multiplici variāque doctrinā censebatur, Suet. Gram. 10: cum Ciceronis librum de republicā prendit hinc philologus aliquis, hinc grammaticus, hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit; ... hoc subnotat (philologus): duos Romanos reges esse, etc., Sen. Ep. 108, 30.\n",
  "key": "philologus",
  "type": "greek"
}