phĭlŏlŏgus
phĭlŏlŏgus, a, um, adj., = φιλόλογος. Of or belonging to learning, learned, literary: philologis et philotechnis rebus me delectans, Vitr. 6 prooem. 4: homines, Sen. Apoc. 5, 4.— Esp. of persons. Scholarly, learned, versed in history, antiquities, and literature (implying a broader culture than grammaticus, litterator; v. Krebs, Antibarb. 863 sq.): homines nobiles illi quidem, sed nullo modo philologi, Cic. Att. 13, 12, 3.—Subst.: phĭlŏlŏgus, i, m. — In gen., a person engaged in learned or literary pursuits, a man of letters, learned man, scholar (class.): Atteius Philologi appellationem assumpsisse videtur, quia, sicut Eratosthenes, qui primus hoc cognomen sibi vindicavit, multiplici variāque doctrinā censebatur, Suet. Gram. 10: cum Ciceronis librum de republicā prendit hinc philologus aliquis, hinc grammaticus, hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit; ... hoc subnotat (philologus): duos Romanos reges esse, etc., Sen. Ep. 108, 30.
No short def.
Headword (normalized):
phĭlŏlŏgus
Headword (normalized/stripped):
philologus
Intro Text:
phĭlŏlŏgus, a, um, adj., = φιλόλογος. Of or belonging to learning, learned, literary: philologis et philotechnis rebus me delectans, Vitr. 6 prooem. 4: homines, Sen. Apoc. 5, 4.— Esp. of persons. Scholarly, learned, versed in history, antiquities, and literature (implying a broader culture than grammaticus, litterator; v. Krebs, Antibarb. 863 sq.): homines nobiles illi quidem, sed nullo modo philologi, Cic. Att. 13, 12, 3.—Subst.: phĭlŏlŏgus, i, m. — In gen., a person engaged in learned or literary pursuits, a man of letters, learned man, scholar (class.): Atteius Philologi appellationem assumpsisse videtur, quia, sicut Eratosthenes, qui primus hoc cognomen sibi vindicavit, multiplici variāque doctrinā censebatur, Suet. Gram. 10: cum Ciceronis librum de republicā prendit hinc philologus aliquis, hinc grammaticus, hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit; ... hoc subnotat (philologus): duos Romanos reges esse, etc., Sen. Ep. 108, 30.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n36041
No citations.
{
"content": "phĭlŏlŏgus, a, um, adj., = φιλόλογος. Of or belonging to learning, learned, literary: philologis et philotechnis rebus me delectans, Vitr. 6 prooem. 4: homines, Sen. Apoc. 5, 4.— Esp. of persons. Scholarly, learned, versed in history, antiquities, and literature (implying a broader culture than grammaticus, litterator; v. Krebs, Antibarb. 863 sq.): homines nobiles illi quidem, sed nullo modo philologi, Cic. Att. 13, 12, 3.—Subst.: phĭlŏlŏgus, i, m. — In gen., a person engaged in learned or literary pursuits, a man of letters, learned man, scholar (class.): Atteius Philologi appellationem assumpsisse videtur, quia, sicut Eratosthenes, qui primus hoc cognomen sibi vindicavit, multiplici variāque doctrinā censebatur, Suet. Gram. 10: cum Ciceronis librum de republicā prendit hinc philologus aliquis, hinc grammaticus, hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit; ... hoc subnotat (philologus): duos Romanos reges esse, etc., Sen. Ep. 108, 30.\n",
"key": "philologus",
"type": "greek"
}