View word page
pĕtītor
pĕtītor, ōris, m. peto. In gen., a seeker, striver after any thing (poet.): famae, Luc. 1, 131.— In partic. Polit. t. t., an applicant or candidate for an office (very rare for candidatus; not in Cic.), Scip. Afric. ap. Macr. S. 2, 10: e petitoribus non alios adjuvare aut ad honorem pati pervenire, Suet. Caes. 23: hic generosior Descendat in campum petitor, Hor. C. 3, 1, 10.— Judicial t. t., a claimant, plaintiff, in private or civil suits (whereas he who prefers the complaint in a criminal case is termed accusator; class.): quis erat petitor? Fannius: quis reus? Flavius, Cic. Rosc. Com. 14, 42: petitoris personam capere, accusatoris deponere, id. Quint. 13, 45; Gai. Inst. 4, 94 et saep.— A suitor, wooer (post-class.), App M. 4, p. 309 Oud.; Sen. Fragm. § 39 Haas; Cod. Th. 3, 7, 1; Ambros. in Luc. 8, 70 fin.— In late Lat.: MILITIAE, a recruiting officer, Inscr. Grut. 531, 10; ib. Murat. 788, 7; 794, 7.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
pĕtītor
Headword (normalized):
pĕtītor
Headword (normalized/stripped):
petitor
Intro Text:
pĕtītor, ōris, m. peto. In gen., a seeker, striver after any thing (poet.): famae, Luc. 1, 131.— In partic. Polit. t. t., an applicant or candidate for an office (very rare for candidatus; not in Cic.), Scip. Afric. ap. Macr. S. 2, 10: e petitoribus non alios adjuvare aut ad honorem pati pervenire, Suet. Caes. 23: hic generosior Descendat in campum petitor, Hor. C. 3, 1, 10.— Judicial t. t., a claimant, plaintiff, in private or civil suits (whereas he who prefers the complaint in a criminal case is termed accusator; class.): quis erat petitor? Fannius: quis reus? Flavius, Cic. Rosc. Com. 14, 42: petitoris personam capere, accusatoris deponere, id. Quint. 13, 45; Gai. Inst. 4, 94 et saep.— A suitor, wooer (post-class.), App M. 4, p. 309 Oud.; Sen. Fragm. § 39 Haas; Cod. Th. 3, 7, 1; Ambros. in Luc. 8, 70 fin.— In late Lat.: MILITIAE, a recruiting officer, Inscr. Grut. 531, 10; ib. Murat. 788, 7; 794, 7.
IDX:
35846
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n35815
Key:
petitor

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "pĕtītor, ōris, m. peto.  In gen., a seeker, striver after any thing (poet.): famae, Luc. 1, 131.— In partic.  Polit. t. t., an applicant or candidate for an office (very rare for candidatus; not in Cic.), Scip. Afric. ap. Macr. S. 2, 10: e petitoribus non alios adjuvare aut ad honorem pati pervenire, Suet. Caes. 23: hic generosior Descendat in campum petitor, Hor. C. 3, 1, 10.— Judicial t. t., a claimant, plaintiff, in private or civil suits (whereas he who prefers the complaint in a criminal case is termed accusator; class.): quis erat petitor? Fannius: quis reus? Flavius, Cic. Rosc. Com. 14, 42: petitoris personam capere, accusatoris deponere, id. Quint. 13, 45; Gai. Inst. 4, 94 et saep.— A suitor, wooer (post-class.), App M. 4, p. 309 Oud.; Sen. Fragm. § 39 Haas; Cod. Th. 3, 7, 1; Ambros. in Luc. 8, 70 fin.— In late Lat.: MILITIAE, a recruiting officer, Inscr. Grut. 531, 10; ib. Murat. 788, 7; 794, 7.\n",
  "key": "petitor",
  "type": "main"
}