permūtātĭo
            
          
          permūtātĭo, ōnis, f. permuto.  A changing, altering, change, alteration: magna rerum, Cic. Sest. 34, 73: temporum, id. Par. 6, 3, 51; Amm. 15, 3, 7: defensionis, Quint. 5, 13, 41: vicissitudinum, Vulg. Sap. 7, 18.— An interchanging, barter, exchanging, exchange: mercium, Tac. G. 5, 4: partim emptiones, partim permutationes, Cic. Pis. 21, 48: haec res permutationem non recipit, Dig. 30, 1, 51: rerum, ib. 19, 5, 5: captivorum, Eutr. 2, 25; Gai. Inst, 3, 141. —Of exchanging money, negotiating a bill of exchange, Cic. Fam. 3, 5, 4; id. Att. 5, 13, 2.— A substitution.  In rhet., of one expression for another, permutation, Auct. Her. 4, 34, 46.— Of one person for another: similis si permutatio detur, Juv. 6, 653.
          
         
        No short def.
        
        
          
          
            Headword (normalized):
            permūtātĭo
           
          
            Headword (normalized/stripped):
            permutatio
           
          
            Intro Text:
            permūtātĭo, ōnis, f. permuto.  A changing, altering, change, alteration: magna rerum, Cic. Sest. 34, 73: temporum, id. Par. 6, 3, 51; Amm. 15, 3, 7: defensionis, Quint. 5, 13, 41: vicissitudinum, Vulg. Sap. 7, 18.— An interchanging, barter, exchanging, exchange: mercium, Tac. G. 5, 4: partim emptiones, partim permutationes, Cic. Pis. 21, 48: haec res permutationem non recipit, Dig. 30, 1, 51: rerum, ib. 19, 5, 5: captivorum, Eutr. 2, 25; Gai. Inst, 3, 141. —Of exchanging money, negotiating a bill of exchange, Cic. Fam. 3, 5, 4; id. Att. 5, 13, 2.— A substitution.  In rhet., of one expression for another, permutation, Auct. Her. 4, 34, 46.— Of one person for another: similis si permutatio detur, Juv. 6, 653.
           
          
          
            URN:
            
              urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n35262
            
           
          
         
        No citations.
        
        
          {
  "content": "permūtātĭo, ōnis, f. permuto.  A changing, altering, change, alteration: magna rerum, Cic. Sest. 34, 73: temporum, id. Par. 6, 3, 51; Amm. 15, 3, 7: defensionis, Quint. 5, 13, 41: vicissitudinum, Vulg. Sap. 7, 18.— An interchanging, barter, exchanging, exchange: mercium, Tac. G. 5, 4: partim emptiones, partim permutationes, Cic. Pis. 21, 48: haec res permutationem non recipit, Dig. 30, 1, 51: rerum, ib. 19, 5, 5: captivorum, Eutr. 2, 25; Gai. Inst, 3, 141. —Of exchanging money, negotiating a bill of exchange, Cic. Fam. 3, 5, 4; id. Att. 5, 13, 2.— A substitution.  In rhet., of one expression for another, permutation, Auct. Her. 4, 34, 46.— Of one person for another: similis si permutatio detur, Juv. 6, 653.\n",
  "key": "permutatio",
  "type": "main"
}