percontātĭo (
percontātĭo (percunct-), ōnis, f. percontor, an asking, inquiring after any thing; a question, inquiry. In gen. (class.): tempus percontatione consumere, Cic. Univ. 1: aliquid percontationibus reperire, Caes. B. G. 5, 13: percontatio quid in senatu esset actum, Cic. Brut. 60, 218: collocutio atque percontatio, Plin. 11, 30, 36, § 110.— In partic., as a figure of speech, Cic. de Or. 3, 53, 203.
No short def.
Headword (normalized):
percontātĭo (
Headword (normalized/stripped):
percontatio (
Intro Text:
percontātĭo (percunct-), ōnis, f. percontor, an asking, inquiring after any thing; a question, inquiry. In gen. (class.): tempus percontatione consumere, Cic. Univ. 1: aliquid percontationibus reperire, Caes. B. G. 5, 13: percontatio quid in senatu esset actum, Cic. Brut. 60, 218: collocutio atque percontatio, Plin. 11, 30, 36, § 110.— In partic., as a figure of speech, Cic. de Or. 3, 53, 203.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n34724
No citations.
{
"content": "percontātĭo (percunct-), ōnis, f. percontor, an asking, inquiring after any thing; a question, inquiry. In gen. (class.): tempus percontatione consumere, Cic. Univ. 1: aliquid percontationibus reperire, Caes. B. G. 5, 13: percontatio quid in senatu esset actum, Cic. Brut. 60, 218: collocutio atque percontatio, Plin. 11, 30, 36, § 110.— In partic., as a figure of speech, Cic. de Or. 3, 53, 203.\n",
"key": "percontatio",
"type": "main"
}