View word page
părădoxus
părădoxus, a, um, adj., = παράδοξος, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst. pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called παραδοξονίκης (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.— părădoxum or -on i, n. A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.— In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = παράδοξα, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec παράδοξα illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae παράδοξα nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam παράδοξα appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.

ShortDef

No short def.

Debugging

Headword:
părădoxus
Headword (normalized):
părădoxus
Headword (normalized/stripped):
paradoxus
Intro Text:
părădoxus, a, um, adj., = παράδοξος, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst. pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called παραδοξονίκης (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.— părădoxum or -on i, n. A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.— In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = παράδοξα, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec παράδοξα illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae παράδοξα nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam παράδοξα appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.
IDX:
33790
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n33760
Key:
paradoxus

Senses and Citations (From Data)

Citations (From Models)

No citations.

Data

{
  "content": "părădoxus, a, um, adj., = παράδοξος, marvellous, strange, contrary to all expectation, paradoxical; only subst.  pără-doxus, i, m., one who, contrary to expectation, has conquered both in the lucta and in the pancratium on the same day; in Gr. usu. called παραδοξονίκης (late Lat.), Aug. Princip. Rhet. n. 9. The mimes were also called paradoxi, Vet. Schol. ad Juv. 8, 184.— părădoxum or -on i, n.  A figure of speech: paradoxon, sive hypomone, sustentatio vel inopinatum. Hoc schema suspendit sensum: deinde subicit aliquid eo, contra exspectationem auditoris, sive magnum sive minus; et ideo sustentatio vel inopinatum dicitur, Rufin. Fig. Sentent. § 34; Isid. 2, 21, 29.— In plur.: pără-doxa, ōrum, n., = παράδοξα, the apparently contradictory doctrines of the Stoics: haec παράδοξα illi. nos admirabilia dicamus, Cic. Fin. 4, 27, 74; cf.: (illa) mirabilia Stoicorum quae παράδοξα nominantur, id. Ac. 2, 44, 136: quae quia sunt admirabilia contraque opinionem omnium, ab ipsis (Stoicis) etiam παράδοξα appellantur, tentare volui, etc. id. Par. prooem. 4.\n",
  "key": "paradoxus",
  "type": "greek"
}