pandĭcŭlor
pandĭcŭlor, āri, v. dep. 2. pando, to stretch one's self: ut pandiculans oscitatur, Plaut. Men. 5, 2, 80; cf.: pandiculari dicuntur, qui toto corpore oscitantes extenduntur, eo quod pandi fiunt, Fest. p. 220 Müll.
No short def.
Headword (normalized):
pandĭcŭlor
Headword (normalized/stripped):
pandiculor
Intro Text:
pandĭcŭlor, āri, v. dep. 2. pando, to stretch one's self: ut pandiculans oscitatur, Plaut. Men. 5, 2, 80; cf.: pandiculari dicuntur, qui toto corpore oscitantes extenduntur, eo quod pandi fiunt, Fest. p. 220 Müll.
URN:
urn:cite2:scaife-viewer:dictionary-entries.atlas_v1:lat.ls.perseus-eng2-n33618
No citations.
{
"content": "pandĭcŭlor, āri, v. dep. 2. pando, to stretch one's self: ut pandiculans oscitatur, Plaut. Men. 5, 2, 80; cf.: pandiculari dicuntur, qui toto corpore oscitantes extenduntur, eo quod pandi fiunt, Fest. p. 220 Müll.\n",
"key": "pandiculor",
"type": "main"
}